Te święta miały być inne
Pięć dni przed Wigilią w Afganistanie zginął 16 polski żołnierz
Jeśli ktokolwiek wyjeżdża z baz w Ghazni albo Four Corners, to na 99 procent można mieć pewność, że o jego bezpieczeństwo będą dbali żołnierze ze zgrupowania bojowego Alfa. Większość z nich służy w polsko-ukraińskim batalionie sił pokojowych w Przemyślu. Starszy szeregowy Michał Kołek był jednym z nich. 22-letni kawaler w wojsku służył od dwóch lat. Na misji zagranicznej był po raz pierwszy.
Przed jedenastą czasu lokalnego w okolicy wsi Shamshy (czytaj Shami), około 3,5 kilometra od polskiej bazy Four Corners, padły pierwsze strzały w kierunku polskich żołnierzy. Byli na rutynowym patrolu. Do Polaków strzelano z broni maszynowej. Po chwili w ich kierunku poleciały pociski rakietowe z RPG. Te ręczne wyrzutnie na większe odległościach są mało celne, ale w razie trafienia - bezlitosne. W zależności od głowicy burzą mury, przebijają pancerze wozów pancernych, rozrywają ludzi.
Kiedy tylko w kierunku naszych żołnierzy poleciały pierwsze pociski, rozpoczęła się prawdziwa bitwa. Talibowie wiedzą, jaką siłą dysponują nasze rosomaki, dlatego po pierwszych salwach znikają pomiędzy budynkami. Tam siły koalicji są bezsilne. Jeśli tylko zagrożone jest życie cywilów, o strzelaniu nie ma mowy. Talibowie takich zasad nie mają. Do Zaatakowanych Polaków od razu rusza pomoc. Żołnierze z QRF (Quick Reaction Forces) w wozach są dosłownie kilka minut od ataku. Na miejsce mają niecałe cztery kilometry, ale w Afganistanie oznacza to minimum 20-minutową podróż. Na pomoc wezwany został też amerykański samolot, który ma wspierać Polaków. Talibowie wiedzą, że w takiej sytuacji wieś jest dla nich najlepszą kryjówką.
Pilotom pozostaje jedynie "show of presence", czyli manifestacja obecności, pokaz siły. Wypuszczanie flar, głośny lot na niskiej wysokości ma wystraszyć przeciwnika i pokazać mu, że nie ma szans.