Honorowe komitety poparcia dla prezydenckich kandydatów mają znaczenie wtedy, kiedy powstają i są prezentowane opinii publicznej, potem tracą większą wagę. Każdy z głównych kandydatów jest w stanie zdobyć wsparcie znanych osób i licytacja w tej mierze nie ma większego znaczenia.
Dlatego uroczystość w warszawskich Łazienkach, gdzie Bronisław Komorowski pokazał swój komitet, nie mogła być przełomowym wydarzeniem. Była jednak okazją do podkreślenia głównych wątków kampanii kandydata Platformy. Ponadprzeciętnie ciepłe wystąpienie premiera Tuska pokazuje, że szef partii zdecydował się jednak na większe zaangażowanie w lansowaniu Komorowskiego. Teoria, według której Tuskowi dotąd niespecjalnie zależało na zwycięstwie marszałka Sejmu, bo ważniejsze były dla niego wybory parlamentarne, nawet jeśli była prawdziwa, straciła rację bytu.
Prezydentura Jarosława Kaczyńskiego mogłaby wytworzyć falę, która wyniosłaby także PiS do władzy i to niebezpieczeństwo, jak widać doszło do świadomości polityków PO. Premier, inni przemawiający oraz sam Komorowski podkreślali trzy wątki: patriotyczne, szlacheckie korzenie kandydata PO, jego solidarnościową, opozycyjną przeszłość oraz koncyliacyjne przymioty charakteru, wrodzone skłonności do kompromisu. Na tych polach Komorowski będzie chciał się zmierzyć z Jarosławem Kaczyńskim.
Problem w tym, że sam Kaczyński teraz także prezentuje się jako człowiek porozumienia i kompromisu i na razie z tej roli nie dał się wytrącić. Widać było, zwłaszcza w wystąpieniach Władysława Bartoszewskiego i Andrzeja Wajdy, pewną irytację, iż przeciwnik kandydata PO schował się za podwójną gardę, że prezes PiS nie daje nowych przykładów na swoją wojowniczość. A stare dowody zostały w dużej mierze zniwelowane przez żałobę po smoleńskiej katastrofie.