Anatomia upadku
Rozmowa z ekspertami komisji Millera o filmie "Anatomia upadku"
Jagienka Wilczak: – Oglądamy właśnie nowy film o katastrofie smoleńskiej „Anatomia upadku”, autorstwa Anity Gargas. Film rozprowadzany jest razem z „Gazetą Polską”. Autorka dotarła do nowych świadków, jak twierdzi, kluczowych dla badania przyczyn katastrofy, potwierdzających ustalenia niezależnych ekspertów i Zespołu Parlamentarnego Antoniego Macierewicza. Szczególnie ważny jest świadek Nikołaj Szewczenko, kierowca autobusu jadącego do Smoleńska. Rzeczywiście był na miejscu wypadku, czy dokładnie widział samolot? Mógł słyszeć wybuch? Czy to, co opowiada, jest wiarygodne?
Piotr Lipiec: – Słyszała pani filmową relację świadka: samolot leciał bardzo nisko nad drogą, zaczepiał o drzewa, leciał z kołami skierowanymi do dołu, widzianymi z jadącego autobusu. Świadek słyszał ryk silników, widział iskry, hamował, miał wrażenie, że maszyna spadnie na drogę.
Maciej Lasek: – Samolot poruszał się wtedy z prędkością 75 m na sekundę. Brzoza, w którą uderzył, co spowodowało destrukcję skrzydła, rośnie w odległości 220–234 m od drogi, w tym przypadku – po lewej stronie jadącego autobusu. Lotnisko było po prawej. Widzialność wynosi 200 m, jest mgła: czyli świadek na pewno nie mógł widzieć zderzenia z brzozą. Pamiętajmy, że świadkiem jest kierowca autobusu jadącego w stronę Smoleńska. Był skupiony na kierowaniu pojazdem, nieprzygotowany na to, co zobaczy. Widział samolot może przez sekundę: w ciągu sekundy samolot przeleciał 75 m. A zderzenie z ziemią nastąpiło dalej, ok. 120 m od drogi.
W naszym raporcie napisaliśmy, że samolot w przechyleniu około 90 stopni przeleciał nad drogą, zaczepiając przed i za drogą o drzewa.