Nominacji generalskich będzie dziewięć. Ale nowych generałów przybędzie nam tylko czterech. Pozostałych pięciu dostaje kolejną gwiazdkę. A i tych czterech prezydent powołuje trochę formalnie, każdy z nich już pobiera generalską pensję, bo takie mają etaty. Dziś nominacja dogoni wojskową rzeczywistość. Gdyby jednak nominacje były takim prostym gestem, nie wzbudzałyby w wojsku tyle emocji. A wzbudzają i to mnóstwo. Tym bardziej, że za czasów Bronisława Komorowskiego są mocno racjonowane i nie jest łatwo znaleźć się na tej coraz krótszej liście.
Przeglądając nazwiska byłych już pułkowników najbardziej znane to Jerzy Gut, swego czasu m.in. dowódca GROM-u. Długo czekał na swoją nominację. Według niektórych nawet za długo. Jerzy Gut to człowiek z drugiego planu. Raczej od roboty, niż udzielania wywiadów. Jego gwiazdka z pewnością wzmocni Dowództwo Sił Specjalnych dla którego przyszły rok będzie największym sprawdzianem, bo DWS wypływa na szerokie, międzynarodowe wody. Ciekawie zapowiada się również kariera Adama Joksa. Pancerniaka, który od niedawna sprawdza się w desancie. Podobno dosłownie i w przenośni. Joks w grudniu zeszłego roku przejął obowiązki dowódcy 6 Brygady Powietrznodesantowej. Historia polskiej wojskowości zna już takie udane transformacje. Podobną drogę przeszedł generał Tadeusz Buk, jeden z najlepszych polskich dowódców ostatnich lat (zginął w katastrofie smoleńskiej).
Nazwisko, które warto zapamiętać to Sławomir Kowalski. Człowiek, który od lipca dowodzi 15 Giżycką Brygadą Zmechanizowaną przejął ją po najmłodszym generale w historii III RP – Piotrze Błazeuszu. Błazeusz, który uchodził za cudowne dziecko polskiej armii (skończył uczelnię wojskową w USA, był asystentem kilku ministrów ON, pracował w attache w USA, w wieku 38 lat został generałem) trafił do rezerwy kadrowej.