Dla warszawskiej prokuratury apelacyjnej Edward M. do końca procesu w sprawie zabójstwa Papały był zleceniodawcą. A kiedy sąd uniewinnił Ryszarda Boguckiego i Andrzeja Z., ps. Słowik, prokuratura ze stolicy stanowiska nie zmieniła.
Łódzka prokuratura, która przejęła śledztwo w sprawie śmierci generała policji, postawiła, jak wiemy, zarzut zabójstwa dwóm złodziejom samochodowym – Igorowi M., ps. Patyk, i Mariuszowi M., ps. Majek. Z łódzkiego punktu widzenia złodziejom nikt zbrodni nie zlecał, próbowali ukraść samochód, generał przypadkiem pojawił się na parkingu, prawdopodobnie próbował im przeszkodzić, dlatego zginął.
Zdjęcie listu gończego rozesłanego za Edwardem M., biznesmenem polonijnym i bliskim znajomym Marka Papały, to naturalna konsekwencja wynikająca z ustaleń prokuratury łódzkiej. Nie ma w tym żadnej sensacji, poza jednym wątkiem. Prokurator ogłosił bowiem, że i tak podejrzanego musi przesłuchać, aby postawić mu zarzut, albo śledztwo w jego sprawie umorzyć. Dura lex, sed lex – twarde prawo, ale prawo, czyli rzymska zasada o nadrzędności przepisów nawet nad zdrowym rozsądkiem. Co z tego, że mamy przekonanie graniczące z pewnością, że Edward M. zabójstwa nie zlecił i dlatego przestajemy go ścigać, skoro przesłuchać i tak trzeba.
Edward M. nie jest w ciemię bity i na przesłuchanie raczej nie przyjedzie. Będzie podejrzewał, że to wybieg prokuratorski, aby go jednak przyskrzynić. Może więc prokurator z łódzkiej apelacji pojedzie do Chicago, aby tam przeprowadzić zaplanowaną czynność – tego twarde prawo mu nie zabrania, chociaż naraża budżet na dodatkowe koszty. Na takie rozwiązanie M. pewnie by się zgodził.
Jerzy Mierzewski, prokurator z Warszawy, który uważał i nadal uważa Edwarda M.