Zmienne powodzenie towarzyszyło PiS w odbijaniu lokalnej władzy. Udało się odwołać radę miasta i prezydenta Elbląga związanych z PO, a w lipcu, w drugiej turze, kandydat PiS przejął elbląski ratusz. Nie przeszkodziło mu nawet ujawnienie nagrań, na których mało parlamentarnym językiem mówił o współpracy z Ruchem Palikota. PO straciła też jedno miejsce w Senacie. Bolesław Piecha (PiS) zdobył w uzupełniających wyborach mandat po zmarłym senatorze Antonim Motyczce. We wrześniu PO przełknęła spodziewaną porażkę w wyborach uzupełniających do Senatu na Podkarpaciu. Kandydat PiS Zdzisław Pupa zgarnął 60 proc. głosów. Wśród przegranych znalazł się wystawiony przez Solidarną Polskę Kazimierz Ziobro; nazwisko nie pomogło. Jednak PiS najbardziej zależało na odzyskaniu Warszawy. Tu poniosło klęskę. Zwolennicy Hanny Gronkiewicz-Waltz dali się przekonać premierowi i prezydentowi, by nie iść na referendum mające ją odwołać, i do ważności głosowania zabrakło ponad 45 tys. głosów.
Obie główne partie odnawiały w tym roku swoje władze. W PiS jak zwykle wszystko poszło gładko, po myśli prezesa Kaczyńskiego, z którym nikt nie odważył się konkurować. Do trójki wiceprezesów, dzięki poparciu Jarosława Kaczyńskiego, doszlusował Antoni Macierewicz. W PO rozpisano pierwsze powszechne wybory szefa partii. Choć przy niepokojąco niskiej 50-proc. frekwencji, to jednak w sierpniu Donald Tusk potwierdził swoje przywództwo, a jego kontrkandydat Jarosław Gowin dostał 20 proc. głosów i niedługo potem rozstał się z partią, by założyć własną.
