Laureatem drugiej edycji Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta został Charles Simic, amerykański poeta serbskiego pochodzenia, eseista, tłumacz. Simic ma na koncie Pulitzera i ok. 30 poetyckich zbiorów. Publikuje od 1959 r. Wczesne wiersze zniszczył w przekonaniu, że są bez wartości. Bo poezja w ogóle wydaje się zajęciem niepoważnym – przekonywał w felietonie dla „The New York Book Reviews”. Ale kocha ją jak szachy – tu wszystko zależy od właściwego ruchu, twórczego szacha i mata. Pisząc, Simic łączy bieżące doświadczenia ze wspomnieniami czasów drugiej wojny i młodości spędzonej w Belgradzie. Niejednoznaczność, balansowanie między surrealizmem i realizmem, czynią Simica jednym z najoryginalniejszych współczesnych poetów. „Gdybyśmy już zupełnie nie mogli inaczej i musieli posłużyć się kategoriami wulgarnej psychoanalizy, powiedzielibyśmy, że świadomość tych wierszy jest amerykańska, podświadomość – wschodnioeuropejska” – pisał Stanisław Barańczak, tłumacz jego poezji, we wstępie do tomu „Madonny z dorysowaną szpicbródką”.
Międzynarodowa Nagroda Literacka im. Zbigniewa Herberta, przyznawana przez fundację jego imienia, to wyróżnienie dla poetów z całego świata. Charles Simic nagrodę odbierze w maju w Teatrze Polskim w Warszawie.