Poznań przez lata pracował na wizerunek miasta solidnego i porządnego, budującego swoją zamożność na przedsiębiorczości i gospodarności. To one zapewniły stolicy Wielkopolski zwycięstwo w „najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy”. Zawsze też jednak istniał Poznań za zasuniętymi firankami, ukrywany, by nie zaszkodzić dobremu wizerunkowi i dobremu mieszczańskiemu samopoczuciu. O tym Poznaniu co jakiś czas przypominają skandale wybuchające, gdy rzeczywistość wymknie się spod kontroli. W efekcie miasto położone na europejskiej osi Wschód–Zachód odgrywa rolę ważnego ośrodka otwartej gospodarki i jest jednocześnie zamkniętą twierdzą, której grozi, że solidność stanie się synonimem przeciętności.
Już za tydzień w naszym cyklu „Portrety polskich miast” rozsuwamy poznańskie firanki, by pokazać Poznań zarówno od wypucowanego frontu, jak i od podwórka. Zapraszamy także do naszego bloga „Zaułki i pasaże”: portretymiast.blog.polityka.pl.