Cztery lata temu było ich 470, a w 2002 r. – 790 (za 2006 r. PKW nie ma danych). Do 12 stycznia sądy rozpoznały 1394 z nich. Protest wnosi się na piśmie do właściwego sądu okręgowego, w terminie 14 dni od dnia wyborów. Sąd zgodnie z odpowiednią instrukcją powinien się nimi zająć w ciągu 30 dni.
Jednak, jeśli nie dochowa tego terminu, a wielu przypadkach tak właśnie jest (m.in. z powodu licznych świat przypadających na koniec roku), to nie wynikają z tego żadne konsekwencje. W Ostrołęce (31 protestów) pierwsze terminy posiedzeń sądu wyznaczono dopiero na ten tydzień. Najwięcej protestów nadesłano do sądu okręgowego w Warszawie – 164, z czego sąd rozpatrzył już 138 i tylko w jednym przypadku nakazał powtórzyć wybory. Do sądu w Tarnobrzegu wpłynęło 11 protestów, ale żaden nie został uwzględniony. Co prawda w jednym przypadku sąd dopatrzył się pewnych nieprawidłowości, ale nie na tyle dużych, by miały wpływu na ostateczny wynik wyborczy.
Jak dowiedziała się POLITYKA, minister sprawiedliwości zobowiązał sądy okręgowe do przesyłania cotygodniowego raportu o rozstrzygnięciach w sprawie wyborczych protestów.
Prezydent Bronisław Komorowski wysyłając do Sejmu w zeszłym tygodniu swój projekt zmieniający kodeks wyborczy (proponuje m.in. przezroczyste urny, głos oddawany w kopercie, nagrywanie wyborów przez mężów zaufania, opis głosów nieważnych), mówił, że jest to odpowiedź na „ilość trudnych sytuacji związanych z wyborami” i dodał, że „musimy pokonać zjawiska kryzysowe”. Rzeczywiście protestów wyborczych wpłynęło więcej niż zwykle. Jednak kiedy zapytaliśmy wszystkie sądy okręgowe o ich treść i podnoszone argumenty, to można odnieść wrażenie, że większość protestów, to wynik raczej polityczno-medialnej burzy. A za ten kryzys odpowiedzialna jest PKW, która z opóźnieniem podała wyniki wyborów, mnożąc przy tym wątpliwości, co do ich ważności.