Awantura o Centrum Eksperckie Kontrwywiadu NATO (CEK) toczy się w kilku planach. Oficjalnym powodem nocnego wejścia do biura CEK szefa SKW Piotra Bączka w asyście żandarmerii była utrata zaufania do oficerów oddelegowanych przez poprzednie kierownictwo MON do pracy w tworzonej jednostce. W tle pojawiają się zarzuty o szpiegostwo. Brzmi grubo, ale nikt nie ma wątpliwości, że to pretekst, aby na czas postępowania wyjaśniającego odebrać szefom CEK dostęp do informacji niejawnych i z tego powodu odsunąć ich na boczny tor. Ten zarzut ma związek z rzekomym przekazaniem wywiadowi USA informacji objętych tajemnicą. Wiadomo, że oficerowie z CEK kontaktowali się z amerykańskimi kolegami, bo USA jest zainteresowane dołączeniem do grona 10 krajów NATO tworzących tzw. komitet sterujący CEK. Poza Polską i Słowacją, które współtworzyły Centrum Eksperckie Kontrwywiadu, jako ośrodek szkoleniowy dla wszystkich państw NATO, do CEK już należą Niemcy, Włochy, Litwa, Czechy, Słowenia, Węgry, Rumunia i Chorwacja. Po nocnym najściu trwa gorączkowe szukanie dalszych pretekstów. Pełnomocnik ministra obrony ds. CEK Bartłomiej Misiewicz zawiadomił prokuratora generalnego o przestępstwie dotychczasowych pracowników Centrum Eksperckiego polegającym na tym, że nie oddali kluczy do pomieszczeń i sejfów, w których znaleziono tajne dokumenty. Prawdziwe powody utraty zaufania ministra Antoniego Macierewicza i szefa SKW Piotra Bączka do oficerów CEK są jednak zupełnie innej natury. Można powiedzieć – nie z tego świata. Oto szczegóły. Do domu płk. Damiana S. w Opolu, oddelegowanego do CEK z krakowskiej jednostki wojskowej NIL (jej zadaniem jest wsparcie dowodzenia i zabezpieczenia jednostek specjalnych), żandarmeria wojskowa zastukała w weekend o trzeciej w nocy. Pułkownika nie zastali, bo z powodu choroby pozostał w Warszawie, w mieszkaniu służbowym. Zostawili więc dla niego wiadomość, że ma się stawić u ministra Macierewicza. Płk S., chociaż zgodnie z zaleceniem lekarza powinien leżeć w łóżku, zgłosił się w MON. Minister Macierewicz wręczył mu decyzję o przeniesieniu do rezerwy i zaczął wypytywać o przeszłość. Głównie interesował go dzień 10 kwietnia 2010 r. Co pułkownik robił tego dnia, gdzie był, co wiedział? Damian S. w kwietniu 2010 r. przebywał na misji w Afganistanie. Jego wyjaśnienie nie przypadło do gustu ministrowi. Sprawiał wrażenie, jakby wątpił w szczerość oficera. Sierżanta X. (nie podajemy jego danych z powodów procesowych) z południa Polski, także oddelegowanego z NIL do CEK, minister wezwał dwukrotnie. Za pierwszym razem, 30 listopada, Macierewicz nakazał sierżantowi, aby opisał w notatce dokładnie, co robił 10 kwietnia 2010 r. Podoficer napisał, że tego dnia wykonywał obowiązki służbowe na terenie swojej jednostki wojskowej. 9 grudnia wezwano go ponownie. Tym razem dostał polecenie, aby opisał dokładnie, dzień po dniu, co robił w okresie między 10 kwietnia a 10 maja 2010 r. Zadanie praktycznie niewykonalne, bo jak zapamiętać wszystkie szczegóły sp