Tydzień w polityce według Paradowskiej

Nie jesteśmy wirtuozami politycznej elegancji – napisał do swych dawnych studentów wicepremier Jarosław Gowin, tłumacząc przy tym, że w samą istotę demokracji godziła Platforma Obywatelska, a Zjednoczona Prawica pod przewodem PiS jedynie przywraca demokratyczne wartości. Dość powszechnie odczytano to jako pierwszą krytykę poczynań obozu władzy, tym bardziej że Gowin wyznał, iż nie wszystko, co jego obóz czyni, rozumie. Czyżby nie miał odwagi zapytać? Wydaje się jednak, że wicepremier jest przesadnie krytyczny. Czyż nie jest sympatyczne wręczanie dymisji przy okazji łamania się opłatkiem? Potem można jeszcze wspólnie pośpiewać kolędy, co łagodzi obyczaje i buduje wspólnotę. Czy jednak nie lepiej dymisje wręczać nocą niż w świetle dnia, kiedy to zdymisjonowany mógłby publicznie okazać swoją frustrację? Albo hurtowe wręczanie dymisji (zarządom, radom nadzorczym w spółkach Skarbu Państwa, ostatnio choćby w mediach publicznych, wkrótce wyższym urzędnikom państwowym)? Czyni to przecież wszystkich równymi, nie niesie pokusy konformizmu, umizgiwania się, bo a nuż w pracy jednak zostawią. Czyż nie jest pełne wirtuozerii działanie ministra spraw zagranicznych, który pyta swego niemieckiego odpowiednika, czy aby w noc sylwestrową w Kolonii nie były molestowane polskie kobiety? Proszę, minister miał czas upomnieć się o kobiety w czasie, kiedy na biurku piętrzy mu się stos zaległej korespondencji od różnych europejskich wysokich urzędników i gremiów zaniepokojonych stanem demokracji w Polsce. Czyż to nie dowód elegancji wobec dam? Czyż nie jest przejawem szczególnej wrażliwości wycofanie ochrony BOR i wszelkiego monitoringu spod mieszkania Donalda Tuska w Sopocie? Nowa władza chce przecież chronić prywatność. A czy Sejm, głosując wszystko wieczorami i nocami, nie jest uprzejmy wobec potencjalnych obserwatorów? Zawsze bloki głosowań były najnudniejsze, bo nawet większość posłów nie wiedziała, co głosuje. Platforma i ludowcy katowali nimi czasem od rana, a już w południe to obowiązkowo. Teraz głosuje się w nocy i obywatel może spokojnie iść spać. Zresztą i tak wie, co zostanie przegłosowane. No, może zdarzyło się raz, kiedy przy okazji błyskawicznego uchwalania ustawy zwanej medialną, choć jest ona wyłącznie kadrowa, uprzejmie wydłużono do jednego dnia vacatio legis, którego zresztą nie dotrzymano, gdyż nie upłynęły 24 godziny od chwili publikacji ustawy do powołania nowych władz mediów. I słusznie, dlaczego rzesze pracowników mają trwać w niepewności? Tymczasem dobra zmiana zatacza coraz szersze kręgi i myli się ten, kto uważa, że najważniejsze przedsięwzięcia nowej władzy zostały już zamknięte. Służbę cywilną dopiero czeka weryfikacja, media też, ale zaczynają się dwa nowe procesy rewolucyjne: walka o prokuraturę i o smoleńską prawdę. Obie te sprawy są ze sobą zresztą związane. Prokuratura wojskowa nie zakończyła śledztwa smoleńskiego umorzeniem, tłumacząc się potrzebą wyjątkowej skrupulatności, tak jakby jakakolwiek skrupulatność miała znaczenie w zderzeniu z teorią zamachową. Śledztwo zamknięte trzeba by jednak zaskarżać, wznawiać, niezakończone można po prostu odwrócić. Wystarczy wytypować nowych prokuratorów (a wobec nadchodzących zmian w prokuraturze, którą czeka podwójna w istocie weryfikacja, chętni zgłoszą się sami) i przyszykować zupełnie inne konkluzje. Podobno wkrótce zostanie powołana nowa komisja badania tej katastrofy. Trzon stanowić będą eksperci Antoniego Macierewicza (tu już o fachowców z branży, spełniających międzynarodowe kryteria uprawniające do badania katastrof lotniczych, będzie trudniej) i oni konkluzje przygotują. Przecież już nie chcemy umiędzynarodowienia tej sprawy, teraz, wedle zarządzenia prezesa Kaczyńskiego, wyjaśnienie ma być czysto polskie. Odzyskane media rzecz całą pokażą nareszcie w świetle prawdziwym, bo przecież cała medialna operacja wykonana została w imię prawdy i rzetelności w informowaniu. W imię prawa i sprawiedliwości rozpoczyna się właśnie podporządkowywanie prokuratury ministrowi sprawiedliwości, czyli Zbigniewowi Ziobrze. Projekt ustawy o prokuraturze pracowici posłowie PiS złożyli w Wigilię. Czyni on ministra sprawiedliwości prokuratorem generalnym, co oznacza rezygnację z niezależnej politycznie prokuratury. Prokuratorom można dawać wytyczne, polecenia, zmieniać ich decyzje. Można im śledztwa zabie