Galopada aktów ustawodawczych, łamanie prawa nawet na najwyższym szczeblu państwa, nocne sesje parlamentu, farsa wyboru członków TK (przecież „Platforma zaczęła”), przyjmowanie ustaw w trybie 24-godzinnym, błyskawiczne „debaty” parlamentarne, poniżanie posłów przez członków rządu (min. Kempa: Jeśli nie mogą nadążyć, to niech złożą mandaty, na ich miejsce przyjdą następni), dyskredytacja autorytetów strony przeciwnej (prof. Rzepliński był w PZPR), wyznaczanie własnych byłych PZPR-owców (Piotrowicz, Czabański) do brudnej roboty, mianowanie odkrywcy „dziadka z Wehrmachtu” gwarantem niezawisłości TVP – wszystko to już wiemy. Nie jest natomiast jasny cel – jaka ma być Polska rzeźbiona siekierką przez drwali z PiS. Jedni uważają, że Kaczyński improwizuje, inni sądzą, że „wielki strateg” ma swój plan, wizję Polski, którą teraz wprowadza w życie. Prof. Wojciech Sadurski, nieustraszony krytyk pisowskiej rewolucji, uważa np., że Kaczyński ma swój projekt ustrojowy polegający na połączeniu władzy w jednym ośrodku. Spróbujmy odczytać, co nas czeka na końcu tej drogi, jaka Polska jest celem prezesa? Polska ideologiczna, narodowo-katolicka. Podstawą jest wspólnota narodowa, którą łączy wiara (poza nią jest nihilizm), wspólna przeszłość, historia widziana w wersji jedynie słusznej, bohatersko-martyrologicznej („Co złego, to nie my”). Polska jednorodna, podobnie myśląca i odczuwająca, poza tą wspólnotą są „obcy” – michnikoidy, komuniści, rowerzyści, wegetarianie, zwolennicy mieszania ras i odnawialnych źródeł energii. Państwo misyjne. „Staramy się ucywilizować nasz kraj” – mówi prof. Gliński, jak gdyby Polska była Nową Gwineą za czasów Bronisława Malinowskiego. Chodzi o „grupy interesów przyssane do wszystkich instytucji państwa polskiego”. Minister Waszczykowski: Uleczyć nasz kraj z kilku chorób. Prof. Karol Modzelewski wyjaśnia to tak: Nowa władza chce uleczyć duszę społeczeństwa. Polska autorytarna. Władza najwyższa – wykonawcza – skupiona w jednym ośrodku, przy zachowaniu osłabionej i kontrolowanej władzy ustawodawczej oraz sądowniczej. Wyciszanie sądownictwa i parlamentu. Zakres kompetencji władz wykonawczych (prezydent, premier), które obecnie są raczej złudne, ustala władza faktyczna, najwyższa, czyli Prezes. Model wodzowski odpowiada na chorobę sierocą społeczeństwa, które pragnie „ojca narodu”. Państwo partyjne. Prof. Gliński ubolewa, że zanim został ministrem, inni ludzie byli już powołani na rozmaite stanowiska. „Teraz z tymi ludźmi muszę współpracować, choć oni są z innego nadania politycznego, niechętni do współpracy”. Z czasem ludzi z innego nadania będzie coraz mniej. Patrz: rzecznik praw obywatelskich, który jest solą w oku władz. Polska jednomyślna i narodowa. Wygaszanie lub opanowywanie instytucji tradycyjnie kojarzących się z debatą, różnicą zdań, takich jak parlament, sądownictwo, media, wyższe uczelnie, fundacje krajowe i zagraniczne, placówki kulturalne. Żaden przedstawiciel władz nie zareagował na kalumnię posła (!) Kukiza, że manifestanci KOD biorą żydowskie pieniądze. Państwo silne. W kraju – zdolne do rozwiązania problemów, z którymi nie radzili sobie poprzednicy – państwo bezpośrednio odpowiedzialne za edukację, ochronę zdrowia, siły zbrojne, energetykę. Zespolenie narodu wokół władzy i jej programu. Braterskie stosunki z Kościołem. Wobec zagranicy: bazy NATO lub USA mimo oporów Berlina i Waszyngtonu. Sojusz Międzymorza. Alians słabych. Państwo konserwatywne, niechętne zmianom obyczajowym, zwłaszcza „zagrażającym” tradycyjnej rodzinie, takim jak małżeństwa homo, zapłodnienie in vitro, edukacja seksualna dzieci, środki antykoncepcyjne. Państwo sumienia, a dokładnej – klauzuli sumienia. Żadnej eutanazji i aborcji. Państwo, które nie tylko uczy, ale i wychowuje, ma ustalony pogląd na życie człowieka – od naturalnego poczęcia po naturalną śm