Pisałem w POLITYCE niedawno o dziwnych prywatnych i półprywatnych „państwach”, które rodzą się na naszym świecie jak grzyby po deszczu. Parę słów jeszcze o jednym z nich – Lieberlandzie.
Flaga w poprzeczne żółto-czarno-żółte pasy z herbem pośrodku; na herbie u dołu błękit wody, wyżej na białym tle czarny ptak i słońce. Dewiza zaczerpnięta z Christopha Martina Wielanda: „Żyć i pozwolić innym żyć”.
Oto pod koniec XIX w., żeby ułatwić żeglugę, przeprowadzono na odcinku Dunaju rozdzielającym Serbię od Chorwacji (Austro-Węgier) istotne prace melioracyjne. Zmieniły one miejscami przebieg głównego nurtu rzeki tak, iż niektóre łachy i bezludne wysepki ongiś serbskie znalazły się po stronie chorwackiej i odwrotnie, inne jeszcze po prostu nie wiadomo gdzie.
