W latach stalinowskich jedną z form represji był obowiązek czytania, choćby „po łebkach”, powieści Michaiła Lermontowa „Bohater naszych czasów”. Ćwiczyliśmy nasze młode umysły, analizując stan ducha Grigorija Aleksandrowicza Pieczorina, który – jak to bohater epoki romantyzmu – był pokręcony i męczył się na tym świecie. Jakże odmiennych mamy bohaterów dzisiaj! Bohater naszych czasów to młody polityk, człowiek bez wątpliwości, taki jak na przykład Patryk Jaki, jeszcze ząbkujący wiceminister sprawiedliwości, czy gwiazda sezonu – Bartłomiej Misiewicz, jeden z filarów MON, prosto z ławy studenckiej. Już sam ich wiek stanowi dla opinii publicznej pewien problem. Do czego prowadzi zbyt wczesna kariera, świadczą na przykład losy pana Ziobry. Na ogół, zanim zacznie się pełnić odpowiedzialną rolę w życiu, np. lekarza czy sędziego, trzeba zdobyć wykształcenie, ukończyć aplikację, staż czy specjalizację, nabrać rozumu, wiedzy i doświadczenia. Zawrotne kariery w rządzie PiS świadczą o tym, że albo mamy do czynienia z geniuszami, albo stanowiska, jakie ci geniusze dostają, nie są traktowane poważnie, raczej na zasadzie Lenina, że nawet kucharka będzie mogła zostać ministrem. Kiedy na widok młodzieńca wojsko skanduje: „Czołem panie ministrze!”, przecieramy oczy ze zdumienia. Młody człowiek lepiej by wyglądał w czapce studenckiej niż w laurowym wieńcu na skroni. Jak to się robi, żeby w wieku 30 lat, a więc ze skromnym bagażem, zostać aparatczykiem z nomenklatury? Niech odpowie sam zainteresowany. Jego własnoręcznie napisany życiorys to swoista instrukcja, jak przyjść na świat w odpowiedniej rodzinie, jak postawić na właściwego konia i (przepraszam za słowo) jak dopiąć swego. „Nazywam się Bartłomiej Sebastian Misiewicz. Urodziłem się w Warszawie w rodzinie o poglądach prawicowych, patriotycznych. Rodzice i Dziadkowie na trwale zaszczepili we mnie dewizę »Bóg, Honor, Ojczyzna« – czytamy w ulotce wyborczej. – Dzięki temu przez 13 lat byłem lektorem najpierw w Kościele na Chomiczówce, a następnie w Kościele pw. Św. Krzysztofa na warszawskich Bielanach. (…) Studiuję prawo na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Swoją działalność polityczną rozpocząłem w roku 2005, gdy zostałem Wiceprzewodniczącym Młodzieżowej Rady Dzielnicy Bielany. Zespołowi, z którym miałem przyjemność wtedy współpracować, udało się doprowadzić do znacznej aktywizacji młodzieży z Bielan. Następnym punktem na mojej politycznej drodze było wstąpienie do Polskiej Federacji Młodzieży, gdzie miałem za cel pomóc w doprowadzeniu do powołania Młodzieżowej Rady Miasta Stołecznego Warszawy, co udało się w 2009 roku. Na przełomie 2006 i 2007 roku rozpocząłem pracę z Ministrem Antonim Macierewiczem. Dziś już mija blisko 8 lat jak pracuję z człowiekiem, który jest dla mnie największym politycznym autorytetem. W trakcie mojej pracy z Ministrem Antonim Macierewiczem przez krótki czas byłem redaktorem Tygodnika »Głos«. W 2010 roku, po katastrofie smoleńskiej postanowiłem bardziej zaangażować się w życie publiczne w Polsce. Wstąpiłem do Prawa i Sprawiedliwości, dwa lata później zostałem członkiem Rady Politycznej PiS. W 2011 r. pracowałem przy Zespole Pracy Państwowej PiS, zaś w 2012 r. ówczesny Prezes Zarządu Okręgowego Okręgu nr 10 PiS powierzył mi funkcję Sekretarza Zarządu Okręgowego (…) PiS, którą pełniłem dwa lata. W tym samym roku zostałem Koordynatorem ds. Struktur Wykonawczych PiS. Obecnie sprawuję funkcje: Asystenta Posła na Sejm RP, Wiceprezesa PiS Antoniego Macierewicza; Szefa Biura Zespołu Parlamentarnego Ds. Zbadania Przyczyn Katastrofy Smoleńskiej; Sekretarza Biura Zespołu Parlamentarnego Ds. skutków likwidacji WSI; Członka Krajowej Komisji Rewizyjnej PiS; należę do Komitetu PiS w Łomiankach; Pełnomocnika Powiatowego PiS w Piotrkowie Trybunalskim; Jestem