Pięć wyroków (od półtora roku do 9 lat pozbawienia wolności) i cztery uniewinnienia – nikogo nie zadowolą i nie ukoją. Tylko tyle za śmierć 65 osób, za 26 trwałych kalectw i 140 cierpień rannych, którym cudem się udało? Za psychiczne urazy setek innych, którzy owego mroźnego dnia, 28 stycznia 2006 r., o godzinie 17.15 byli na VII Międzynarodowych Targach Gołębi Pocztowych w hali Międzynarodowych Targów Katowickich? Zdążyli uciec lub się wyczołgać. (Dla przypomnienia szczegółów samej tragedii i późniejszych spraw z nią związanych odsyłam do POLITYKI: Życie po 17.15, Rachunki za śmierć i Cena nieszczęścia).
Sprawiedliwy to werdykt czy nie? To pytanie już ciśnie się na usta i choć wiadomo, że nie ma dobrych odpowiedzi – także one natrętnie i z mocą dopominają się o głos. Ale klamka w sprawie karnej zapadła. Do kasacji, rzecz jasna, bo taka została przez prokuraturę wstępnie zapowiedziana w stosunku do uniewinnionych.
Niespotykany zbieg okoliczności
Mieliśmy do czynienia – stwierdziła katowicka apelacja – z bylejakością na każdym kroku: od momentu projektowania hali, poprzez jej budowę, użytkowanie, aż po te sekundy, w których wszystko skumulowało się w jednym: w niewyobrażalnej tragedii pod tysiącami ton zamarzniętego śniegu i poskręcanych stalowych i aluminiowych konstrukcjach dachu.
Proces w sprawie MTK zaczął się w 2009 r. przed Sądem Okręgowym w Katowicach.