Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kraj

Pozamiatane, albo i nie

Czy czeka nas dekada z PiS?

Kaczyński jest bardzo utalentowanym i przebiegłym politykiem, ale też ma do dyspozycji środki i instrumenty w stopniu nieporównywalnym z żadną inną władzą po 1989 r. Kaczyński jest bardzo utalentowanym i przebiegłym politykiem, ale też ma do dyspozycji środki i instrumenty w stopniu nieporównywalnym z żadną inną władzą po 1989 r. Andrzej Iwańczuk/Reporter / EAST NEWS
Jeśli opozycja po majowym szoku znowu się rozdrobni, to wynik KE z ostatnich wyborów będzie przez lata wspominany z nostalgią i wzruszeniem. Kolejna okazja na zwycięstwo antyPiSu może się trafić dopiero w końcówce przyszłej dekady.
Po wyborach opozycja znalazła się w trudnym momencie, także psychologicznym. Liderzy koalicyjnych ugrupowań zaczęli się dystansować wobec Grzegorza Schetyny.Jacek Domiński/Reporter, Getty Images, Studio Polityka Po wyborach opozycja znalazła się w trudnym momencie, także psychologicznym. Liderzy koalicyjnych ugrupowań zaczęli się dystansować wobec Grzegorza Schetyny.

Ostatnie posunięcia PSL, aby tworzyć nową, konserwatywną Koalicję Polską, jeszcze nie wiadomo z kim, czyli raczej z jakimiś zeroprocentowymi ugrupowaniami z rejestru partii politycznych, jest spełnieniem oczekiwań PiS. Partia Kaczyńskiego włożyła wiele wysiłku w taką decyzję ludowców, zawsze powtarzała, że PSL musi iść do wyborów samodzielnie, bo inaczej straci swoją tożsamość.

Prawdopodobnie ludowa partia podnosi w ten sposób swoje zdolności negocjacyjne przed tworzeniem nowego układu z Platformą (świadczyć o tym może fakt, że podczas rady naczelnej wypowiadano się o wyniku PSL i współpracy z KE na ogół pozytywnie). Także podczas zawiązywania Koalicji Europejskiej PSL najpierw dogadywał się z kilkuprocentową wówczas Nowoczesną, ale teraz nie ma już tych kilku procent. Może Władysław Kosiniak-Kamysz uznał, że deklaracja osobności ugrupowania to cena za jego pozostanie w fotelu prezesa. Nic jednak, jak to zwykle w przypadku PSL, nie jest przesądzone. Możliwy jest nawet rozłam i przejście części działaczy do PiS (chciałby tego Waldemar Pawlak?). Ale też widać, jak decydują teraz emocje, wewnątrzpartyjne układanki, a nie chłodny, logiczny ogląd sytuacji.

Przed wyborami stwierdziliśmy, że strata Koalicji Europejskiej w stosunku do PiS powyżej pięciu punktów procentowych oznacza krawędź katastrofy. I na takiej krawędzi opozycja się znalazła – głównie za sprawą groźby destrukcji Koalicji i spadku morale jej polityków. Z drugiej strony patrząc, te 38,5 proc. Koalicji Europejskiej i 6 proc. Wiosny Biedronia oznaczają, że tylko nieco ponad 100 tys. osób więcej zagłosowało na partię Kaczyńskiego niż na te dwie partie łącznie. Opozycja prodemokratyczna przegrała zatem o pół Radomia. Ale wyszło rutynowe „miażdżące zwycięstwo PiS”.

Nerwy puszczają także dlatego, że PiS wydaje się irytująco nie do pokonania.

Polityka 23.2019 (3213) z dnia 04.06.2019; Temat z okładki; s. 14
Oryginalny tytuł tekstu: "Pozamiatane, albo i nie"
Reklama