Obrazek 1. Kumpel w stanie przedzawałowym trafił do jednego ze szpitali w… Mniejsza o to gdzie, ważne, że trafił. Podłączony do aparatury monitorującej nie mógł zasnąć, ale w końcu mu się udało. Jak potem opowiadał, śniło mu się, że jedzie terenowym samochodem po wertepach i nagle wpada do głębokiego rowu, którego nie zauważył. Straszliwy trzask gniecionej karoserii zbudził go, ale rumor wcale nie ustał. Przeciwnie, wciąż się wzmagał. Półprzytomny kumpel zerwał się z łóżka, na ile aparatura mu pozwalała, krzycząc: Szpital się wali! Wrodzony altruizm kazał mu ratować sąsiada obok. I wtedy zobaczył, że tamten stoi i tańczy po rozrzuconych plastikowych butelkach. To one, gniecione stopami dryblasa, tak przeraźliwie chrzęściły. Błagam pana, niech pan przestanie! Tańczący zbył go: Cisza nocna się skończyła, jest pięć po szóstej, mogę robić, co chcę. I gniótł kolejne butelki. Sprasowane opakowania układał w walizce i przy okazji wyjaśniał: Szpital wyrzuca, a dlaczego to ma się marnować. Panie, tyle towaru. Ja takimi butelkami przez całą zimę palę w piecach. Nie wolno palić plastiku – wyszeptał mdlejący kumpel. W Polsce wszystko wolno, bo jest demokracja i ja sam decyduję, czym palę. Skończyły się rządy tych, no… no… ubeckich elit.
Obrazek 2. Świeża krew w Ministerstwie Edukacji, czyli Dariusz Piontkowski, na konferencji prasowej z właściwym sobie kunsztem wywiódł, że brak miejsc w liceach ogólnokształcących jest pozornym problemem. Łże. To problem dramatyczny, do którego rozmyślnie doprowadzono. Pogarda dla wykształcenia cieknie z każdego słowa ministra: Nie każdy musi iść do liceum i nie każdy musi kończyć wyższą uczelnię. Są technika, szkoły branżowe, wielu młodych ludzi nie dorosło intelektualnie do ogólniaka. Pominę już to, że obowiązkiem ministra jest zapewnić taki system kształcenia, by wszyscy mieli szansę dorosnąć, a nie urządzać „brankę” do zawodówek.