Komentarz Piotra Zaremby w magazynie „Polska. The Times”: „Politycy PiS, każący nam się cieszyć z wzięcia przez Niemkę [Ursulę von der Leyen] najwyższej władzy w Unii, to oczywiście zjawisko paradoksalne. Takie tony pobrzmiewają i w publicznej telewizji, na co dzień uprawiającej antyniemiecką, dość toporną propagandę. (…) [Donald Tusk] przypomniał, że ten finał wcale nie musi oznaczać końca bijatyki między Komisją Europejską i Polską o tak zwaną praworządność”.
Bohaterem mediów od prawej do lewej stał się Patryk Vega, gdy ujawnił, że kręci film o polskiej polityce. We „Wprost” oświadczył: „mam poczucie misji. »Polityka« to film misyjny i chcę ten film zrobić bardziej jako człowiek, obywatel niż jako reżyser czy biznesmen. Rozmawiając z politykami, utwierdziłem się w przekonaniu, że każdy polityk po kilku latach pracy staje się socjopatą. (…) Socjopaci, ale też psychopaci, zarządzają naszym krajem i decydują o życiu młodych Polaków na wiele dekad”.
Szef „Do Rzeczy” Paweł Lisicki przeżył szok kulturowo-dyplomatyczny, gdy na budynku ambasady USA wywieszono tęczowe flagi z okazji stołecznego Marszu Równości: „zaangażowanie wysłanniczki prezydenta Donalda Trumpa we wspieranie ruchu LGBT w Polsce jest nie na miejscu i naraża na szwank relacje obu państw. A co będzie, jeśli zamiast obwieszać budynki tęczowymi szmatami pani Mosbacher lub któryś z jej następców zacznie naciskać Polaków na zmiany w systemie prawodawstwa? (…) Zaangażowanie na rzecz wspierania homoseksualistów to najbardziej fatalna część dziedzictwa Baracka Obamy i szkoda, że obecnemu prezydentowi zabrakło odwagi, żeby z nim zerwać”.
Bronisław Łagowski nie tylko o prezydencie Dudzie („Przegląd”): „Ludzie obozu postsolidarnościowego nie mają za grosz tego, co można nazwać instynktem państwowym.