• Wolność zgromadzeń dotyczy tylko zgromadzeń pokojowych. Jeśli nawet tylko pojedyncze osoby zachowują się agresywnie lub łamią prawo, a przewodniczący zgromadzenia nie reaguje albo jeśli jest to zgromadzenie bez przewodniczącego – policja może je rozwiązać. W takiej sytuacji trzykrotnie wzywa do rozejścia się.
• Każdemu poleceniu policji należy się podporządkować, nawet jeśli uznamy je za bezprawne (potem można się skarżyć na czynności policji). Niepodporządkowanie jest wykroczeniem. Za czynny opór (np. wyrywanie się) można odpowiadać karnie za „stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia funkcjonariusza (…) do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej” – art. 224 par. 2 kk, kara od 3 miesięcy do 5 lat. Popularnym zarzutem dla tak zachowujących się demonstrantów jest też naruszenie nietykalności funkcjonariusza – art. 222 kk, kara do 3 lat. Jeśli w sądzie udowodni się, że naruszenie nietykalności wywołało „niewłaściwe zachowanie się funkcjonariusza”, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. Ale demonstrant będzie w rejestrze osób karanych.
Powyższa zasada obowiązuje w każdej sytuacji. Nawet jeśli policjant nie chce się przedstawić i nie ma numeru służbowego na mundurze, i tak trzeba wykonać jego polecenie.
• Policja może wylegitymować, a także spisać każdego i zawsze, działa bowiem nie tylko na rzecz wykrywania i ścigania przestępstw, ale też zapobiegania im. I może powiedzieć, że legitymowanie miało cel profilaktyczny. Legitymowanie nie może trwać godzinami – takie zachowanie policji jest naruszeniem prawa.
• Zatrzymać policja może jedynie w sytuacji, gdy ma „uzasadnione przypuszczenie”, że zatrzymany popełnił przestępstwo.