Za nami i przed nami nerwowy tydzień: będzie kolejne zamieszanie ze szczepieniami, trwają protesty przedsiębiorców. Mam nadzieję, że przynajmniej w Stanach inauguracja prezydenta Joe Bidena przebiegnie spokojnie, bez aktów przemocy. To ważne: nowy prezydent deklaruje zamiar łagodzenia lokalnych i globalnych konfliktów, zapowiada, że będzie cierpliwie szukał współpracy z republikańską opozycją, starał się uspokoić rozdrażnionych i sfrustrowanych wyborców Trumpa. Po czterech latach tamtej niezbornej, amatorskiej, rozgorączkowanej prezydentury Ameryka bardzo potrzebuje spokoju, a świat powrotu stabilnej, przewidywalnej Ameryki. Punkt startu jest jednak dramatycznie trudny, ale bidenizm w odróżnieniu od trumpizmu polega, jak się zdaje, na zasadniczo innym rozumieniu i uprawianiu polityki – negocjacyjnym, bardziej racjonalnym niż emocjonalnym, wyciszonym. Tak Biden funkcjonował w Waszyngtonie przez ponad 40 lat swojej kariery. Wyborcy, głosując na „dziadka Joe”, dali czytelny sygnał, że wobec ciężkich wyzwań, przed jakimi stoi ich kraj, polityka nie powinna być dłużej samodzielnym czynnikiem chaosu, podkręcania społecznych konfliktów i podziałów, osłabiania, kompromitowania instytucji i służb państwowych – jak za rządów „najlepszego (jak o sobie mówi) prezydenta w historii USA”. Niestety, władza w Polsce się nie zmienia i pozostaje z istoty trumpistowska.
Popatrzmy na najważniejsze dziś tematy tygodnia: służbę zdrowia i gospodarkę. Akcja szczepień, choć dopiero ruszyła, już odsłoniła całą masę błędów organizacyjnych, niejasności proceduralnych, wciąż zmienianych zaleceń (więcej w tekście „Pan szczepionka”), najkrócej – bałaganu przykrywanego nieproporcjonalnie agresywnym atakiem na „przedstawicieli elit” zaszczepionych poza kolejnością.