Przypomnę jeszcze raz, co napisał Ryszard Terlecki, bo warto mieć ten cytat w rocznikach gazety: „Jeśli Cichanouska chce reklamować antydemokratyczną opozycję w Polsce i występować na mityngu Trzaskowskiego, to niech szuka pomocy w Moskwie. My popierajmy taką białoruską opozycję, która nie staje po stronie naszych przeciwników”. Wiemy, że szef klubu PiS często zachowuje się i wypowiada arogancko, ale tym razem to było wyjątkowo paskudne. Mąż liderki białoruskiej opozycji od prawie roku siedzi w ciężkim więzieniu, ona sama została zmuszona do emigracji; od sfałszowanych wyborów prezydenckich jeździ po świecie, aby upominać się o pozbawianych wolności, bitych, torturowanych fizycznie i psychicznie przeciwników reżimu. Proszę przeczytać rozmowę Pawła Reszki z deportowanymi z Białorusi działaczami polonijnymi – tam dzieją się rzeczy straszne, dawno niewidziane w Europie. Wysyłanie Swiatłany Cichanouskiej „po pomoc do Putina”, jakieś pogróżki, że rząd PiS znajdzie tam sobie „lepszą” opozycję, było więc nie tylko głupie, niemoralne, ale też sprzeczne z polską racją stanu, skrajnie partyjniackie. Oczywiście marszałkowi Terleckiemu włos z głowy nie spadnie, jednak rola politruka – który bez zahamowań potrafi zaatakować, obrazić gościa Rzeczpospolitej, dzielną kobietę występującą w obronie swoich maltretowanych rodaków – będzie mu, wierzę, zapamiętana do końca życia.
Ale w krótkim wpisie Pana Marszałka jest jeszcze coś wartego uwagi: otóż legalna, mająca poparcie przynajmniej połowy Polaków opozycja, została nazwana „antydemokratyczną” zapewne dlatego, że stawia opór „demokratycznie wybranej” władzy. To jest typowa, niemal rytualna fraza każdej dyktatury. Przecież dokładnie tak mówią o swoich przeciwnikach Łukaszenka czy Putin, zarzucając im działalność wywrotową, antypaństwową, ekstremizm, agenturalność.