Rada Polityki Pieniężnej podjęła zaskakującą decyzję o podwyżce stóp procentowych NBP. Najważniejsza – stopa referencyjna – wzrosła z 0,1 proc. do 0,5 proc., czyli do poziomu sprzed pandemii. Jako pierwsi poczują to kredytobiorcy. Przy typowych kredytach hipotecznych rata wzrośnie o kilkadziesiąt złotych miesięcznie, trudniej będzie też pożyczyć pieniądze, bo wzrosną wymagania dotyczące zdolności kredytowej. Posiadacze lokat nie mają za to co liczyć na wzrost oprocentowania. Banki borykają się dziś z nadmiarem gotówki i nie zabiegają, by ją pozyskiwać. Podwyżka stóp NBP jest w tej dziedzinie zbyt słabym impulsem.
Zaskoczenie decyzją RPP wynika z faktu, że niemal do ostatniej chwili Adam Glapiński, prezes NBP i przewodniczący RPP, przekonywał, że podwyżka stóp jest niepotrzebna. Utrzymywał, że źródła inflacji – która we wrześniu doszła do 5,8 proc. i znacznie przekracza ustawowy cel inflacyjny (2,5 proc.) – są za granicą, więc RPP nic na to nie poradzi. Zacieśnianie polityki monetarnej będzie natomiast zamachem na „polski cud gospodarczy”. Zdaniem Glapińskiego gospodarka dzięki polityce rządu PiS jest w tak doskonałej kondycji, w jakiej nie była „od czasów rozbiorów”, więc lepiej nic nie zmieniać.
Tymczasem trójka byłych prezesów NBP oraz grupa byłych członków RPP wystosowała apel o reakcję na rosnącą inflację. Jej wzrost wymyka się spod kontroli i jest najwyższy w UE. „Dalsza zwłoka we wprowadzaniu zmian w polityce pieniężnej byłaby sprzeniewierzeniem się podstawowemu celowi banku centralnego; łamana byłaby zarówno konstytucja, jak i ustawa o NBP” – napisali. Glapiński zbył ich pogardliwie, dodając, że „całe te epistoły biorą się chyba tylko ze złej woli”. Doszło do tego, że o konieczności podwyżki mówili nie tylko ekonomiści, ale nawet premier Morawiecki.