Gdy słyszysz od swoich dzieci: „Wy nie szanujecie nas, my nie szanujemy was, a resztę mamy gdzieś”, to najpierw ogarnia cię gniew, potem żal, a na końcu niepokój. Czym jest ta „reszta”? Czy aby na pewno młodzi się trzymają? Czy nie opadają z sił u progu życia?
Bunt młodzieży nierzadko przyjmuje wyraz libertariańsko-anarchizujący. Również dziś młodsze pokolenie przeżywa swoją ekscytację wyzwalającym indywidualizmem i egoizmem, eksperymentując z cynizmem, jak z narkotykami. Arogancja i „bezzłudzeniowość” to najtańsza podróbka dojrzałości. Stać na nią nawet gimnazjalistów. Jaka szkoda, że kolejna fala „korwinizmu” wezbrała akurat w roku, w którym trzeba wygrać wybory i ratować kraj. I jaka szkoda, że nie przydarzył się nam ten wspaniały konflikt pokoleń, który Charles Reich opisał w swej sławnej książce „The Greening of America”. Pół wieku temu to rodzice byli praktyczni do bólu, a za to ich dzieci pełne ideałów i marzeń. Na szczęście i wtedy, i dziś, młodzież wie, że nie pieniądze są najważniejsze, lecz wolność, miłość i szczęśliwie ułożone życie. I za to właśnie współczesną młodzież szanuję. A jednak diabełek czyha za węgłem z kołczanem pełnym strzał pychy, pogardy i oportunizmu. I strzela nimi w młode serca.
W minione walentynki wpływowa dziennikarka Monika Mesuret zamieściła w sieci wideoprzesłanie od starszej młodzieży do pokolenia rodziców. Przesłanie wyzywające swą treścią i słownictwem. To z niego pochodzi zacytowane na początku zdanie. Kilkuminutowa przemowa red. Mesuret odpowiada na zarzut, że młodzież jest leniwa, niechętna do pracy i posiadania dzieci. Ja tak nigdy nie mówiłem, lecz tym bardziej poczułem się urażony i sprowokowany.
Młodzież nie jest leniwa, lecz pragmatyczna i zdrowo egocentryczna.