Michał Szułdrzyński w związku z defiladą 15 sierpnia pisze w „Plusie Minusie”: „Oburzano się więc – słusznie – że żołnierzy uczyniono statystami podczas kampanijnego wystąpienia Jarosława Kaczyńskiego, tego bodaj, w którym stwierdził, że lider opozycji to zło wcielone. Również wystąpienie zwierzchnika sił zbrojnych, prezydenta Andrzeja Dudy było czysto kampanijne, krytykował bowiem poprzedników i wychwalał osiągnięcia obecnej ekipy. Równocześnie sympatycy opozycji kolportowali w sieci fejkowe zdjęcie pokazujące, że szyk śmigłowców ułożono w pięć gwiazdek, jak w haśle »j**** PiS«. Czy można to jeszcze traktować poważnie? Sprowadzać to święto do młócki i do tego jeszcze rozpowszechniać fejki w imię walki z pisowską propagandą?”. Zasadna wątpliwość. Ale czy memy mają w polityce państwa tę samą wagę co wystąpienia prezydenta?
Kataryna w komentarzu dla „Rzeczpospolitej” trzeźwo zauważa: „Nie wiem, skąd u polityków Zjednoczonej Prawicy taka pewność, że wynik referendum zwiąże ręce każdej kolejnej władzy w kwestiach, które były jego przedmiotem. Nawet gdyby to wynikało wprost z konstytucji, obecna władza naginała ją już wystarczająco często, żeby następcy nie musieli mieć przed tym oporów. Zresztą ten, kto pytania referendalne wymyślił, zostawił w nich wystarczająco szerokie furtki, żeby kolejne rządy zrobiły, co zechcą, i to nawet nie łamiąc woli głosujących w referendum”.
Swoje dorzuca Łukasz Warzecha w „Do Rzeczy”: „Można powiedzieć, że referendum jest kwintesencją demokracji. W Polsce jest jednak (…) instytucją fasadową i rytualną. Tegoroczne głosowanie tylko to potwierdza. (…) To instrument, który przede wszystkim powinien dawać siłę obywatelom, a nie być kolejną zabawką polityków i środkiem do naganiania sobie poparcia”.