Powołanie dr. hab. n. med. Bartłomieja Guzika, prof. UJ, na stanowisko p.o. dyrektora 5. Wojskowego Szpitala Klinicznego w Krakowie przez ministra obrony narodowej Władysława Kosiniaka-Kamysza wzbudziło liczne kontrowersje. To pierwszy raz, kiedy cywil zostaje szefem wojskowego szpitala, i by tak się stało, minister zmienił statut szpitala, słowo „komendant” zastępując „dyrektorem”. Po drugie, trudno nie zauważyć, że nowego p.o. dyrektora łączy duża zażyłość z obecnym szefem MON. Właściwie można mówić o tym, że obie te krakowskie lekarskie rodziny są zaprzyjaźnione. Władysław Kosiniak-Kamysz jest asystentem (teraz na urlopie) w Klinice i Katedrze Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, którą kieruje prof. Tomasz Guzik, brat Bartłomieja (wcześniej szefowała nią nieżyjąca już prof. dr hab. med., specjalista chorób wewnętrznych i alergologii, Teresa Adamek-Guzik, matka Tomasza i Bartłomieja). Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi działa na bazie I Oddziału Chorób Wewnętrznych i Alergologii Szpitala Specjalistycznego im. Józefa Dietla, którym z kolei przez lata kierował Andrzej Kosiniak-Kamysz, ojciec ministra.
Dr hab. n. med. Bartłomiej Guzik jest kardiologiem i internistą z krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II i pełnomocnikiem prorektora UJ CM ds. pomocy humanitarnej. Od ponad 25 lat działa charytatywnie, najwięcej w ramach Związku Polskich Kawalerów Maltańskich. Stworzył m.in. Specjalistyczny Szpital Polowy na Rynku w Krakowie (dla osób potrzebujących); jest założycielem i prezesem Fundacji Centrum Dobroczynności Lekarskiej im. prof. Teresy Adamek-Guzik i Jana Guzika; w ramach „Doctors Africa” organizuje misje lekarzy do Tanzanii i Ugandy. Nikt nie kwestionuje jego zasług, wielu jednak zastanawia się nad kwalifikacjami profesora w zakresie medycyny wojskowej, medycyny pola walki, organizacji strefowego zabezpieczenia medycznego czasu W, militaryzacji podmiotów leczniczych.