Kolportowany w internecie kampanijny spot Koalicji Obywatelskiej, przypominający o podejrzanych związkach PiS z putinowską Rosją, wywołał większe poruszenie i oburzenie w obozie demokratów niż w samym PiS. Sztab PiS odpowiedział klasyczną produkcją (sądząc po stylu, zapewne znów osobiście nadzorowaną przez Jacka Kurskiego), powtarzając stare i stałe wątki propagandy byłej TVP o Tusku jako, w istocie, podwójnym agencie rosyjsko-niemieckim. Ale to spot KO stał się obiektem niezliczonych komentarzy, głównie krytycznych, że oto Koalicja sięgnęła po metody PiS, że estetyka filmiku, w którym migają i nakładają się na siebie, przy wtórze ponurej muzyki, zdjęcia czaszek, twarze Kaczyńskiego, Putina, Morawieckiego i obrazy wojny – jest manipulacją obliczoną na tzw. podprogowe efekty psychologiczne. Słowem, KO przesadziła, weszła w obszar czarnego piaru, w sumie nie wiadomo po co i dla kogo.
Odżyła teza, że „demokratom wolno mniej”, że powinni zachować klasę, bo tym się przecież różnią od populistów, którzy nie liczą się z żadnymi standardami publicznej debaty. Marketing KO musiał się spodziewać takiej reakcji na swój „kurski spot”, więc przypuszczam, że zamiar był świadomy. Ale jaki? Pogłębienie i tak głębokiej polaryzacji KO–PiS? Narzucenie tematu kampanii? Obudzenie elektoratu (jak pisze Wojciech Szacki), żeby w ogóle zauważył, że są wybory? A może chodziło o samą metodę: pokazać wyborcom, że czasy „miękiszonów”, ciągłego ustępowania przed PiS się skończyły, że demokraci też potrafią „wziąć i przyłożyć”? Ale pomińmy, faktycznie toporną, formę i spójrzmy na treść.
Hasło spotu „Rosja już tu jest” przywołuje tytuł jednego z licznych ostatnio wywiadów gen.