Po śmierci Karela Gotta wszyscy wspominają jego piosenki, płyty i występy. Rzadziej przywołuje się konteksty polityczne, w jakie bywał uwikłany, i artystyczne paradoksy, które określały jego twórczość.
Nie ulega wątpliwości – zmarły w zeszłym tygodniu w wieku 80 lat piosenkarz był emblematyczną postacią czeskiej, a przede wszystkim czechosłowackiej muzyki popularnej. Jego kariera ma więc nie tylko wymiar osobisty, ale i historyczny, także dlatego, że pokazuje, co to znaczy, kiedy artysta estradowy staje się ikoną kultury. Mariusz Szczygieł w wybitnej reportażowej książce „Gottland” pisał, że Gott („czeski Pavarotti i Presley w jednym”) był traktowany przez naszych południowych sąsiadów niczym dobro narodowe nie tylko ze względu na swój talent, ale i na specyfikę sztuki, jaką uprawiał.
Polityka
41.2019
(3231) z dnia 08.10.2019;
Pożegnanie;
s. 100
Oryginalny tytuł tekstu: "Złoty głos kameleona"
