„Wojna to zamknięty klub męski, ale z jakiegoś powodu kobietom obrywa się od niej rykoszetem” – mówi bohaterka „Córeczki” Tamary Dudy, ukraińskiej pisarki i dziennikarki. „Córeczka” to kolejna świetna powieść o wojnie w Donbasie, po „Internacie” Serhija Żadana czy „Najdłuższych czasach” Wołodymyra Rafiejenki. Kolejna, ale zupełnie inna. Tutaj w centrum wojennej zawieruchy jest dziewczyna, która wraca do Doniecka, żeby zamieszkać z babcią. Najpierw pracuje w supermarkecie, potem tworzy witraże, a kiedy zaczyna się wojna, zamienia się w partyzantkę, szpiega i dywersantkę. Chociaż jest drobna i wygląda jak dziecko, organizuje sieć wolontariatu, dostarcza razem ze swoją grupą sprzęt dla armii, odbija jeńców i potrafi być wściekłą mścicielką: „Już ja wam ustąpię, sukinsyny.
Tamara Duda, Córeczka, przeł. Marcin Gaczkowski, Wydawnictwo KEW, Wrocław 2022, s. 320