Nie jest to zwyczajna biografia. Autorka kreśli losy Dory Maar na podstawie jej notesu z początku lat 50. Efekt? Niekonwencjonalny.
Rzeczywistość, za którą nie warto tęsknić, lecz jednocześnie nie chce się o niej zapomnieć.
‚‚Kieszonkowa metropolia” opowiada o Bydgoszczy, ale nie jest to książka historyczna ani reporterska. To raczej prywatny esej o rodzinnym mieście.
W powieściach Anny Kańtoch precyzyjnie skonstruowana kryminalna intryga nigdy nie przysłania tego, co dzieje się w umysłach i duszach bohaterów.
Powieść tę można czytać na wielu poziomach, na jednym z nich jest to historia o duchach, które uczestniczą w życiu aktorki Jagi.
Rzecz warta lektury i wychodząca poza ramy środowiskowe, w końcu wszyscy żyjemy w (post)feudalnej rzeczywistości.
Wychodzimy z tej książki z przekonaniem, że autor trzyma różne języki w garści, i pójdziemy tam, dokąd nas zaprowadzi – i na imprezę, i do warzywniaka.
Znakomity irlandzki autor w swoim najlepszym wydaniu.
Polska literatura kryminalna od dawna cierpi na nadprodukcję, ale na szczęście wciąż udaje się w masie nowości wyłapać nowych, ciekawych autorów.
Lektura łatwa i – jak przystało na horror – czasami nieprzyjemna, ale bezrefleksyjna i banalna.
Zdawać by się mogło, że taka opasła powieść będzie dość trudna w lekturze, tymczasem jest ona niebywale wciągająca.
Historia na tyle wciągająca, że nie chce się jej odkładać.
To pierwszy zbiór napisany przez Yan Ge po angielsku, a zatem nie tylko test dla bohaterów i czytelnika, ale i dla samej autorki.
Niezliczeni pisarze mierzyli się ze spuścizną Arthura Conan Doyle’a, na każdy możliwy sposób parodiując, trawestując i miksując jego prozę.
Nowa książka Marii Poprzęckiej to publikacja mająca niewiele wspólnego z klasyczną historią sztuki śledzącą z uwagą dzieła, choć przecież autorka z profesorskim tytułem ów zawód z wielkimi sukcesami od dawna uprawia.
Niezbędnik dla każdego śmiertelnika.
To książka pisana gniewem i pełna goryczy.
Kameralna powieść południowokoreańskiej noblistki rozgrywa się między dwiema postaciami: kobietą, która przestała mówić, i nauczycielem greki, który traci wzrok. Dzieli je przestrzeń samotności i pustki.
Paul Auster zawsze pracował w szybkim tempie i imponował zadziwiającą wręcz regularnością. Wyjątkiem jest jego najnowsza i zarazem ostatnia książka, która ukazała się sześć lat po monumentalnej powieści „4 3 2 1”.
Keigo Higashino należy do najpoczytniejszych japońskich autorów kryminałów.
