Olbrzymim walorem tej książki są przede wszystkim te fragmenty, które rejestrują zmiany obyczajowe, koneksje świata estrady ze światem polityki, a wreszcie to, co działo się z muzyką popularną przez kilka wspominanych tu dekad.
Książka kończy się na rozmowie Cher z Francisem Fordem Coppolą. Był początek lat 80., artystka miała już za sobą wieloletnie doświadczenie z udziałem w programie telewizji CBS „Sonny and Cher Comedy Hour” (za który otrzymała Złoty Glob), zmianę gustu muzycznego z popu na rock (efekt krótkotrwałego małżeństwa z Greggiem Allmanem), wiele sesji zdjęciowych w magazynie „Vogue”, ale jej wielkim marzeniem stała się kariera filmowa. No i niedługo po rozmowie z reżyserem „Ojca chrzestnego” marzenie się spełni, co najpewniej zostanie skrupulatnie zrelacjonowane w części drugiej „Autobiografii”.
Cher, Autobiografia. Część Pierwsza, przeł. Adam Tuz, Grupa Wydawnicza Filia, Poznań 2025, s. 494
Polityka
44.2025
(3538) z dnia 28.10.2025;
Afisz. Premiery;
s. 72
Oryginalny tytuł tekstu: "Życie w elicie"