Recenzja książki: Heather Clark, „Czerwona kometa. Krótkie życie i nieśmiertelna sztuka Sylvii Plath”

Od czasu samobójczej śmierci Sylvii Plath w lutym 1963 r. kontekst biograficzny nadał interpretacjom jej twórczości dramatyzmu.

Od czasu samobójczej śmierci Sylvii Plath w lutym 1963 r. kontekst biograficzny nadał interpretacjom jej twórczości dramatyzmu. Utożsamiana z poetycką Panią Łazarz z tomu „Ariel”, od lat jest obiektem popkulturowych fantazji. Monumentalna biografia Heather Clark to książka wielowymiarowa, stawiająca dociekliwość ponad gotowe tezy. W 2020 r. znalazła się w finale Nagrody Pulitzera. Clark zaczyna tradycyjnie, od amerykańskiego dzieciństwa. Przygląda się perypetiom okresu Wellesley i Smith College, trudnemu doświadczeniu hospitalizacji na przełomie 1953 i 1954 r., radości studiowania w Cambridge. Z równie ciekawych rozdziałów o mniej znanym etapie bostońskim dowiemy się o rywalizacji z Anne Sexton czy wpływie Roberta Lowella i poezji konfesyjnej.

Heather Clark, Czerwona kometa. Krótkie życie i nieśmiertelna sztuka Sylvii Plath, przeł. Jarosław Mikos, Marginesy, Warszawa 2025, s. 1176