Recenzja książki: Piotr Paziński, „Przebierańcy w nicości. Rzecz o malarstwie Witolda Wojtkiewicza”

Opowieść Pazińskiego sprawia, że możemy patrzeć na obrazy z różnych stron, zresztą nie tylko na obrazy, ale na wszystkich, którzy przeglądali się w tym malarstwie, i wreszcie na nas samych.

Piotr Paziński, laureat Paszportu POLITYKI za „Pensjonat”, przyzwyczaił czytelników do swojej znakomitej eseistyki w książkach „Atrapy rzeczywistości” i „Rzeczywistość poprzecierana”, w których zajmował się twórczością m.in. Leśmiana, Rotha, Schulza, Ficowskiego, Kantora i w których powracał motyw manekina, lalki. Teraz Paziński proponuje nam podróż przez obrazy Witolda Wojtkiewicza, malarza, którego tajemnica poraziła kiedyś Szymborską, „przebierańcy nicości” – nazwała bohaterów jego obrazów. Podróż z Pazińskim jest niezwykła, prowadzi nas przez świat baśni Wojtkiewicza, który jest kaleki, jego postaci przypominają lalki gotowe do występów w „teatrzyku życia”.

Piotr Paziński, Przebierańcy w nicości. Rzecz o malarstwie Witolda Wojtkiewicza, Nisza, Warszawa 2023, s. 180