Powieściowy debiut Marty Hermanowicz jest częściowo oparty na historii rodzinnej: wywózki na Sybir, tułaczki i powrotu do Polski, ale jest to historia opowiedziana w sposób niezwykły.
Powieściowy debiut Marty Hermanowicz jest częściowo oparty na historii rodzinnej: wywózki na Sybir, tułaczki i powrotu do Polski, ale jest to historia opowiedziana w sposób niezwykły. Narracja jest gorączkowa, jak przy 40 stopniach w malignie, i początkowo możemy mieć kłopot z wejściem w tę opowieść. Gdzie jesteśmy? Kto do nas mówi? Lotka, babka czy jej wnuczka Malwina? Do tego kryształowa trumna z Piłsudskim jedzie przez całą Polskę, a za nią krucjata dziecięca. Po kilku stronach stan gorączki udziela się czytelnikom, widzimy Malwinę, dziewczynę z lat 90., której śnią się sny jej babki.
Marta Hermanowicz, Koniec, ArtRage, Warszawa 2024, s. 335
Polityka
17.2024
(3461) z dnia 16.04.2024;
Afisz. Premiery;
s. 74
Oryginalny tytuł tekstu: "Umarli siedzą w szafie"