Po pierwsze, po to, żeby zorientować się, gdzie jesteśmy, odsuńmy na bok wzrost PKB i zacznijmy od nowa. Zadajmy sobie podstawowe pytanie: co pozwala ludziom dobrze żyć? Taki świat, w którym każdy człowiek może prowadzić swoje życie z godnością, niepozbawiony szans i we wspólnocie – i w którym wszyscy możemy tak żyć, nie przekraczając możliwości naszej życiodajnej planety. Innymi słowy, musimy się wszyscy zmieścić w Obwarzanku.
Jego koncepcję wizualną naszkicowałam pierwszy raz w roku 2011, kiedy pracowałam w Oxfamie. Została zainspirowana najnowocześniejszą nauką o systemach Ziemi. Przez ostatnie pięć lat, dzięki rozmowom z naukowcami, działaczami, akademikami i decydentami odnawiałam i aktualizowałam ją, by odzwierciedlała najświeższe zmiany w globalnych celach rozwoju i w wiedzy naukowej. Pozwolę sobie przedstawić ten jeden obwarzanek na świecie, który każdemu na pewno będzie służył.
Czym dokładnie jest? Po prostu radykalnie odmiennym kompasem, mającym pokazywać ludzkości drogę przez bieżące stulecie. Jego igła wskazuje na taką przyszłość, w której potrzeby każdego człowieka będą zaspokojone, a świat życia, od którego wszyscy jesteśmy zależni – zabezpieczony. Poniżej podstawy społecznej Obwarzanka leży ludzki niedostatek. Cierpią nań ci, którzy nie mają najniezbędniejszych rzeczy do życia, takich jak pożywienie, edukacja czy mieszkanie. Ponad pułapem ekologicznym znajdują się skutki przesady, z jaką wyzyskujemy życiodajne systemy Ziemi, takie jak zmiana klimatu, zakwaszenie oceanów i zanieczyszczenia chemiczne. Pomiędzy tymi dwiema granicami leży złoty środek – wyraźnie w kształcie Obwarzanka – stanowiący ekologicznie bezpieczną i społecznie sprawiedliwą przestrzeń dla ludzkości. Jeszcze nie było takiego zadania, jak to na XXI wiek: zmieścić całą ludzkość w tym bezpiecznym i sprawiedliwym miejscu.