Osoby czytające wydania polityki

Wiarygodność w czasach niepewności

Wypróbuj za 11,90 zł!

Subskrybuj
Muzyka

Własny głos

Recenzja płyty: Sofie Birch, Antonina Nowacka, „Languoria”

materiały prasowe
Antoninę Nowacką polska publiczność zna z muzyki wokalnej o wyjątkowym stylu, który nie mieści się w szufladce popowej, a zarazem trudno go wpisać w konwencję operową.

Antoninę Nowacką polska publiczność zna z muzyki wokalnej o wyjątkowym stylu, który nie mieści się w szufladce popowej, a zarazem trudno go wpisać w konwencję operową. Śpiewała w warszawskich klubach i indonezyjskich jaskiniach, solo lub z bardzo oszczędnym akompaniamentem. Ten ostatni trzyma tu w ryzach Sofie Birch, duńska artystka operująca w rejonach ambientu i muzyki elektronicznej. Ich wspólna „Languoria” – efekt przedsięwzięcia zrealizowanego na stołecznym festiwalu Ephemera (publiczność Nowego Teatru mogła wtedy śledzić całonocny cykl koncertowy w śpiworach), później zaprezentowanego w Krakowie na Unsoundzie, by poprzez Paryż dotrzeć z powrotem do Warszawy (grają tu w Muzeum Narodowym 19 listopada).

Sofie Birch, Antonina Nowacka, Languoria, Mondoj/Unsound

Polityka 47.2022 (3390) z dnia 15.11.2022; Afisz. Premiery; s. 73
Oryginalny tytuł tekstu: "Własny głos"
Reklama