Dobry rok
Sporo mówiło się o debiutanckiej książce „Mięso” Dominiki Dymińskiej, która stworzyła bardzo sugestywny obraz dorastania, kłopotów z rodziną, cielesnością i samoakceptacją. Ta książka nie tylko opowiada o przygodach ciała, ale jest też przygodą języka. Igor Ostachowicz, który zaskoczył w tym roku powieścią „Noc żywych Żydów”, nie jest debiutantem, ale dopiero tę drugą powieść opublikował nie pod pseudonimem. Opisał to, co mogło się przyśnić niejednemu mieszkańcowi warszawskiego Muranowa – oto z piwnicy wychodzą pewnego dnia Żydzi z getta. Bardzo przekonująca i literacko udana wizja.
Mieliśmy w tym roku również sporo ciekawych tomów poetyckich, m.in. Justyny Bargielskiej, Barbary Klickiej czy Julii Fiedorczuk. Trudno było więc wyłonić trójkę nominowanych, nie z powodu braku ciekawych książek, ale ich nadmiaru.
Trzy nominowane książki to powieści wysmakowane literacko. Nieczęsto można to powiedzieć o debiucie, a taka właśnie jest „Szopka” Zośki Papużanki. Saga rodzinna opowiedziana w scenkach przywodzi na myśl filmy Koterskiego. Piekło ujawnia się w drobnych sytuacjach i w rodzinnym języku pełnym przemocy. Życie upływa pomiędzy wrzaskami i strasznymi obiadami. Autorka pokazuje jednak nie tylko to, co traumatyczne, ale i to, co łączy, widzimy, jak silny jest ten rodzinny twór.
Międzyludzkimi relacjami zajmuje się też Kaja Malanowska. Dwa lata temu zadebiutowała książką „Drobne szaleństwa dnia codziennego”, powieścią dziennikiem. To był zapis depresji, ale i świetny portret wyemancypowanych 30-latek, które jednocześnie są nadal bardzo zależne od mężczyzn. Trzecia jej książka „Patrz na mnie, Klaro” jest literacko najbardziej dojrzała.