Tytan, największy księżyc Saturna, jest ciałem niezwykłym i zagadkowym. To jedyny księżyc w Układzie Słonecznym, który posiada gęstą i grubą atmosferę, a także jedyny, poza Ziemią, obiekt, na którym znajdują się substancje płynne (metan). Tytan jest większy od Merkurego, a jego atmosfera znacznie bardziej gęsta od atmosfery Ziemi. Jest księżycem lodowym. Niestety, jego obserwacje są bardzo utrudnione z racji nieprzeniknionej atmosfery właśnie, chociaż o księżycu tym wiadomo dzisiaj znacznie więcej, dzięki orbitującej od 8 lat wokół Saturna sondzie Cassini.
Właśnie dane z Cassini’ego przyczyniły się do sensacyjnego odkrycia, którego autorami są włoscy i amerykańscy astronomowie, analizujący badania Tytana poczynione przez sondę. Tytan okrąża Saturna co 16 dni po lekko eliptycznej orbicie i podlega silnym pływom powodowanym przez ogromną grawitację planety. Im silniejsze są te pływy, co zależy od położenia Tytana na orbicie wokół Saturna, tym silniejszym deformacjom podlega wnętrze księżyca, a to objawia się zaburzeniami w jego własnym polu grawitacyjnym. Zaburzenia te mogą być rejestrowane, ponieważ wywołują niewielkie zmiany prędkości orbitalnej Tytana. Śledząc je, dwa zespoły astronomów – z Włoch i z USA – odkryły niezależnie, że by Tytan mógł się zachowywać tak, jak to zarejestrowały instrumenty badawcze Cassi’niego musi mieć na głębokości ok. 100 km pod powłoką lodową ocean , którego płynna warstwa liczy kilkaset kilometrów.