Humaniści w Polsce narzekają, że mają „pod górkę”: później niż w innych dziedzinach zdobywają stopnie naukowe, są słabiej cytowani, trudniej przebić się im do światowej nauki i do pieniędzy. Ile w tym winy systemu, a ile ich samych?
Reforma szkolnictwa wyższego z 2011 r. miała uzdrowić polską naukę poprzez jej umiędzynarodowienie i promocję najlepszych. Kierunek słuszny, ale część humanistów ma pretensje, że najnowszy system oceniania naukowców, preferujący publikacje w czasopismach z tzw. listy filadelfijskiej (patrz art. „Segregacja prasowa”, POLITYKA 23), nie uwzględnia specyficznych cech uprawianych przez nich dziedzin, przez co dyskredytuje ich profesję. Ile w tym prawdy, a ile lamentu rozleniwionej braci uniwersyteckiej?
Polityka
25.2013
(2912) z dnia 18.06.2013;
Nauka;
s. 72
Oryginalny tytuł tekstu: "Humanista na łódce"
