Mądry błazen profesor Jerzy Vetulani
Wydawało się, że będzie wiecznie tryskał energią i dowcipem. Żegnamy prof. Jerzego Vetulaniego
Miałem ten ogromny przywilej, że z prof. Jerzym Vetulanim spędziłem wiele godzin na rozmowach o nauce, mózgu, narkotykach i mnóstwie innych sprawach. Ale przede wszystkim o jego niezwykłym życiu, którym mógłby obdarzyć kilka, a może nawet i kilkanaście osób.
Neurobiolog, popularyzator nauki, wykładowca, współzałożyciel słynnej „Piwnicy pod Baranami”, kandydat na prezydenta Krakowa, działacz podziemnej „Solidarności”. A przede wszystkim człowiek o niespożytej energii, czerpiący z życia pełnymi garściami i wielki prowokator. Jednak w dobrym tego słowa znaczeniu. Jak sam przyznał w rozmowie ze mną, którą opublikowaliśmy w formie wywiadu rzeki, niemal całe życie czuł się błaznem, który pragnął rozśmieszać ludzi i jednocześnie pobudzać ich do myślenia. Każdy, kto choć raz słuchał wykładu prof. Vetulaniego, wie, o co chodzi.
Dlatego tak mi trudno pogodzić się z Jego śmiercią. Bezsensowną, bo będącą następstwem tragicznego wypadku. Nie mogłem być obecny na jego 80. urodzinach, więc liczyłem, że będę w gronie Jego rodziny i mnóstwa przyjaciół świętować 85., a później 90. i kolejne jubileusze. Że będzie w ich trakcie, jak to zwykle On, tryskał energią i dowcipem. Niestety, życie napisało inny scenariusz. Dlatego powtórzę za ks. Janem Twardowskim: „Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”. Żegnaj, Jurku.
[Poniższy wywiad to fragmenty dwóch ostatnich rozdziałów książki „Mózg i Błazen. Rozmowa z Jerzym Vetulanim”, wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2015]
Chwilo, nie trwaj wiecznie
Marcin Rotkiewicz: Czy moglibyśmy porozmawiać o sprawie dość delikatnej i trudnej, czyli starzeniu się?