Brak szczepionki, która chroniłaby przed AIDS, pozostaje jednym z największych rozczarowań współczesnej medycyny. Wiele prób spaliło na panewce, co najmniej kilkanaście poważnych kandydatek, stosowanych już w testach klinicznych, nie przyniosło spodziewanych efektów. Ale wirus, który zabijał na początku znacznie więcej ludzi niż Covid-19, przestał być w wielu regionach świata śmiertelny, bo pojawiły się leki redukujące jego aktywność w organizmie do zera oraz metody profilaktyki farmakologicznej (tzw. PrEP; z ang. Pre-Exposure Prophylaxis) skutecznie zabezpieczające przed zakażeniem.
– Pandemia wcale się jednak nie skończyła, bo ludzie wciąż zakażają się HIV na całym świecie, a w wielu krajach nie mają teraz dostępu do leczenia – mówi Anna Marzec-Bogusławska, szefowa Krajowego Centrum ds. AIDS. Miniony rok, kiedy ochronę zdrowia, a zwłaszcza placówki leczące choroby zakaźne, przestawiono niemal w całości na zajmowanie się chorymi z koronawirusem, był dla tych pacjentów dużo trudniejszy. Z osłabionym układem odporności bali się o swoje zdrowie bardziej niż inni, a na regularne kontakty z lekarzami mogli pozwolić sobie tylko ci, którzy wcześniej postarali się o ich prywatne numery telefonów. Według szacunków obecnie żyje w Polsce ok. 23 tys. osób zakażonych wirusem HIV, ale u 25–30 proc. z nich zakażenie nie zostało wykryte, ponieważ tylko niespełna 10 proc. Polaków kiedykolwiek sprawdzało swój status serologiczny pod tym kątem.
A w ubiegłym roku w punktach anonimowego testowania nastąpił spory regres. – W pierwszym półroczu 2020 r. odwiedziło je o 46 proc. mniej osób niż w poprzednich latach – relacjonuje dyrektor Marzec-Bogusławska, co pokazuje realny wpływ jednej pandemii na drugą. Z kolei z danych Narodowego Instytutu Zdrowia PZH wynika, że do połowy listopada 2020 r.