EDWIN BENDYK: – Jaką dyscyplinę nauki pani reprezentuje? Studiowała pani informatykę, już jednak praca magisterska i doktorat dotyczyły badań nad tytanianem strontu, więc niewiele z informatyką miały wspólnego.
BEATA BOCHENTYN: – Dzisiejsza nauka jest przedsięwzięciem interdyscyplinarnym, wymaga łączenia wiedzy i metod z wielu pól. Formalnie doktoryzowałam się z fizyki ciała stałego, jednak badania, które prowadzę, najlepiej opisuje pojęcie inżynierii materiałowej. To dyscyplina mocno czerpiąca z fizyki, ale także z chemii.
Jak wyglądają pani badania, na czym polega istota inżynierii materiałowej?
To rodzaj naukowej kuchni. Zaczynamy od wymyślenia jakiegoś materiału o konkretnych właściwościach, który można by zastosować w określonych aplikacjach. Ja poszukuję nowych materiałów do urządzeń zajmujących się konwersją energii.
Zaprojektowany materiał trzeba wytworzyć, co niestety nie zawszy kończy się powodzeniem, bo okazuje się na przykład, że uzyskana substancja nie jest jednorodna i powstają w niej jakieś zanieczyszczenia. Jeśli jednak pierwszy etap przebiegnie pomyślnie, wytworzony materiał należy dokładnie scharakteryzować – zbadać różnymi metodami, czy spełnia założone oczekiwania. Sprawdzamy więc, jaka jest jego morfologia i struktura, na ile jest jednorodny, jakie są jego właściwości mechaniczne i elektryczne, jak zachowuje się pod wpływem temperatury. Gdy już to wszystko zbadamy, czas na kolejny etap – testowanie nowego materiału w konkretnym urządzeniu.
Ja zajmuję się głównie ogniwami paliwowymi, urządzeniami, które przekształcają energię chemiczną „ukrytą” w takich paliwach, jak wodór lub biogaz, na energię elektryczną. Elementem ogniwa, w którym dochodzi do takiej konwersji paliwa, jest anoda i to ją właśnie modyfikuję poprzez wprowadzenie nowego materiału albo też buduję od początku, a następnie sprawdzam, jak się sprawuje w działaniu.