Coraz duszniej w Hongkongu. Zależne od pekińskich komunistów władze metropolii przełożyły aż o rok wybory do lokalnego parlamentu, opóźnienie tłumaczą pandemią. Faktycznie, od lipca krzywa zachorowań szybko rośnie, ale niesiona społecznym niezadowoleniem opozycja w zmianie terminu widzi jedynie próbę odebrania jej szans na zwycięstwo. Za rok może być znacznie trudniej, bo służby przez ten czas na pewno będą intensywnie stosowały obowiązujące od kilku tygodni przepisy o bezpieczeństwie narodowym, grożące dożywotnim więzieniem m.in. za dążenie do separatyzmu czy działalność wywrotową wymierzoną w ChRL.
Na ulicach dochodzi do zatrzymań za transparenty wzywające do hongkońskiej niepodległości, aresztowano podnoszących podobne wątki w internecie. Poszukiwani przez policję aktywiści – wichrzyciele, jak mówi chińska telewizja – uciekają na Zachód. A 12 kandydatów, w tym liderów opozycji, po prostu wykluczono z udziału w wyborach, co uzasadniono ich staraniami na rzecz niezależności Hongkongu i zabieganiem o interwencję obcych rządów. Okoliczności stawiają pod znakiem zapytania przyszłość całego ruchu opierającego się ograniczaniu demokracji – procesowi przyspieszonemu o blisko trzy dekady względem terminów wyznaczonych w umowie o zwrocie dawnej brytyjskiej kolonii Chinom.
Opozycyjny polityk Kenneth Chan porównuje nowe porządki w mieście do przedzielenia Berlina murem, działają z podobną raptownością i są na tyle dolegliwe, że zmuszają wolnościowo myślących mieszkańców do refleksji, co robić: jak prowadzić aktywność publiczną i żyć na co dzień. Chan, politolog badający środkowoeuropejską transformację, zakłada chyba długą drogę, skoro podpowiada współobywatelom, by inspiracji szukali teraz m.in. w strategii Václava Havla i dysydentów z dawnego obozu sowieckiego.