Wyrok Sądu Najwyższego USA z 24 czerwca, odbierający kobietom federalne prawo do przerywania ciąży, przywitały wielotysięczne demonstracje. Uchylenie precedensu Roe v. Wade z 1973 r. przywraca stan sprzed półwiecza, kiedy dostępność aborcji regulowały poszczególne stany. Około połowy uchwaliło już lub wkrótce uchwali restrykcyjne ustawy zakazujące aborcji, jak w Oklahomie – od 6. tygodnia ciąży lub ograniczające dopuszczalność zabiegu do jej pierwszego trymestru, z wyjątkami na kazirodztwo, gwałt, zagrożenie życia kobiety, albo bez żadnych wyjątków. W jednych stanach kara będzie groziła kobietom, w innych – lekarzom.
Ponad 20 stanów zapowiedziało jednak, że zachowa liberalne prawa zgodnie z Roe v. Wade, tzn. zezwolenie na aborcję do 24. tygodnia ciąży. Niektóre przymierzają się nawet do wzmocnienia tego prawa, włączając je np. do stanowej konstytucji. Kobiety z Alabamy czy Teksasu będą więc mogły pojechać na zabieg do Kalifornii lub Nowego Jorku, gdzie władze planują rozbudowę klinik planowania rodziny – na granicach stanów nie ma kontroli. Triumfujący działacze pro-life twierdzą jednak, że oddanie decyzji w sprawie aborcji w ręce stanów to wyraz prawdziwego ludowładztwa.
Skąd więc masowość protestów po wyroku Sądu Najwyższego? Międzystanowa turystyka aborcyjna w USA może się okazać droższa i bardziej ryzykowna niż międzynarodowa w Unii Europejskiej. Odległości są ogromne, koszty benzyny rosną, a legislatorzy w pasie biblijnym przewidzieli także kary dla osób, które pomagają ciężarnym, przewożąc je np. swoim samochodem do ginekologa. Wysokie koszty zabiegu w innym stanie uderzają w biedniejsze kobiety, których nie stać na podróż, przeważnie z mniejszości rasowych.
Skutkiem decyzji Sądu Najwyższego będzie też zakrojona na lata batalia w sądach, gdyż przeciwnicy aborcji planują ścigać lekarzy i ich pacjentki także w stanach liberalnych, gdzie z kolei uchwala się już ustawy zakazujące współpracy w takich śledztwach.