Agnostycy, niewierzący, sceptycy, wolnomyśliciele, świeccy humaniści stanowią rosnącą (kilka, kilkanaście procent populacji) i coraz śmielej występującą publicznie grupę. Ich swoisty coming out dokumentują dwie wydane właśnie książki. Filozof i redaktor kwartalnika „Bez Dogmatu” Piotr Szumlewicz porozmawiał z polskimi ateistami – zapis tych spotkań stanowi wydany przez Czarną Owcę (dawniej Jacek Santorski&Co) „Niezbędnik ateisty”. Resztę świata wzięli na siebie pisarz i filozof australijski Russell Blackford i bioetyk niemiecki ze Szwecji Udo Schuklenk. 50 intelektualistom Blackford i Schuklenk zadali pytanie o powody ich niewiary w Boga. Odpowiedzi zebrali w wydanej przez Wiley-Blackwell (wydawnictwo akademickie z tradycjami) książce „50 Voices of Disbelief. Why We Are Atheists” (50 głosów niedowierzania. Dlaczego jesteśmy ateistami).
Jak wszystkie ideologie, tak i te religijne powinny być przedmiotem rzetelnej krytycznej analizy i współzawodniczyć na wolnym rynku idei, piszą Blackford i Schuklenk we wstępie zredagowanej przez nich antologii. Mniej więcej te same intencje ma – jak można przypuszczać – Szumlewicz. Ale mniej więcej robi wielką różnicę.
Niezbędnik ateisty
„Niezbędnik ateisty” i „50 Voices of Disbelief” to nie pierwsze książki traktujące o niedowierzaniu w kwestii zasadniczej. Szlak przecierali ostatnio Richard Dawkins, Christopher Hitchens, Sam Harris, Daniel C. Dennett (rozmowa z tym filozofem umysłu ukaże się w najbliższym wydaniu „Niezbędnika Inteligenta Plus” – red.) i Victor J. Stenger, autorzy wydanych niedawno książek o akademickim zacięciu (może z wyjątkiem Hitchensa).