David Baker, profesor University of Washington, zajmuje się komputerowym modelowaniem struktur białkowych. Białka, olbrzymie cząsteczki chemiczne zbudowane z długich łańcuchów aminokwasów, odpowiadają w organizmach za wiele ważnych funkcji. Właściwości białek zależą zaś od tego, jak te długie łańcuchy zwiną się w przestrzeni i jaka w rezultacie będzie ich struktura trójwymiarowa. Gdyby tak zdobyć umiejętność teoretycznego przewidywania struktury białkowej, o wiele lepiej zrozumielibyśmy biochemiczne mechanizmy działania organizmów, otworzyłaby się także droga do nowych leków i terapii
Mózg światowy
Nic dziwnego, że biolodzy i chemicy zajmują się tym problemem od kilkudziesięciu lat, a główna trudność polega na skali wyzwania. Łańcuch białkowy, liczący zaledwie 100 aminokwasów, może bowiem teoretycznie ułożyć się w przestrzeni na tak wiele sposobów, że przetestowanie każdej z konfiguracji – zakładając, że test trwałby tylko kwadrylionową część sekundy – wymagałoby czasu o 60 rzędów wielkości dłuższego, niż liczy sobie Wszechświat! Uczeni nie poddają się jednak, ograniczając skalę problemu przez stosowanie coraz wydajniejszych modeli matematycznych struktur białkowych, które następnie sprawdzają na coraz szybszych komputerach.
W istocie bioinformatycy nigdy nie są zadowoleni z dostępnych mocy komputerowych, dlatego prof. Baker wpadł na pomysł, by wykorzystać uśpioną moc ukrytą w sieci. Większość spośród milionów komputerów podłączonych do Internetu rzadko pracuje aktywnie. Baker poprosił więc internautów, by dobrowolnie udostępnili swoje mikroprocesory w czasie wolnym.