Mówiło się za to sporo o laureatach Paszportów sprzed kilku lat, choćby o Michale Witkowskim i jego udanej powieści kryminalnej „Drwal”. Natomiast wśród zgłoszonych pisarzy, którzy nie znaleźli się w trójce nominowanych, są tak ciekawe postaci jak Julia Fiedorczuk, autorka powieści „Biała Ofelia”, czy Wit Szostak, autor „Dumanowskiego”. Z pewnością jeszcze o nich usłyszymy.
Trójka nominowana w tym roku to autorzy, którzy już zostali dostrzeżeni i docenieni. Mamy po raz pierwszy w historii Paszportów nowy gatunek – „płytomik” Szczepana Kopyta „Buch”, czyli książkę poetycką wydaną razem z płytą. Słowa i muzyka są tu równie ważne. Nie jest to tzw. poezja śpiewana, tylko eksperyment mieszający gatunki muzyczne i dobrze sprawdzający się na koncertach. Szczepan Kopyt nie idzie śladem Marcina Świetlickiego, bliżej mu do poetów Nowej Fali, jest to bowiem poezja zaangażowana. „Buch” jest wyrazem buntu przeciwko wyzyskowi i niesprawiedliwości. To pieśń oburzonych, ciekawa literacko i autoironiczna.
O polskiej rzeczywistości opowiada też Zygmunt Miłoszewski w „Ziarnie prawdy”, tyle że w formie opowieści kryminalnej. Okazuje się, że nie w każdej plotce i stereotypie tkwi owo ziarno prawdy. Zwłaszcza w stereotypach antysemickich, których wyrazem jest słynny obraz w katedrze w Sandomierzu, przedstawiający rzekomy mord rytualny. Miłoszewski pokazuje, jak łatwo ożywić w Polsce przesądy antysemickie. Jednocześnie intryga kryminalna i postać prokuratora Szackiego są – tak jak w poprzednim „Uwikłaniu” – bardzo umiejętnie skonstruowane.