Długie rzęsy, wysokie szpilki i bezpośredni styl bycia, na pierwszy rzut oka Eloïse Auffret nie różni się od zwykłej paryżanki. – Do masonerii wstąpiłam dwa lata temu. Jestem czeladniczką w loży Jedność, należącej do Wielkiej Loży Żeńskiej Francji – mówi 32-letnia kobieta. Czeladnik to drugi stopień wtajemniczenia masonerii błękitnej, pierwszy to uczeń, trzeci – mistrz. Auffret zna hasło i gest rozpoznawczy dla swojego stopnia, w loży może już się odzywać, nie wolno jej tylko głosować. – To nie są spotkania kumpli ani klub rotariański. Kto wstępuje do wolnomularstwa, szuka własnej ścieżki oświecenia duchowego, filozoficznego i humanistycznego. Wybrałam masonerię, bo daje mi odpowiedzi, których nie znalazłam ani w religii, ani w filozofii Wschodu – dodaje.
We Francji wolnomularzem można zostać z polecenia innego masona albo na własny wniosek. – List motywacyjny i zaświadczenie o niekaralności złożyłam w marcu 2008 r., zostałam inicjowana w czerwcu następnego roku – wspomina Auffret. Najpierw kandydata czeka spotkanie z czcigodnym mistrzem, jedynym jawnym przedstawicielem loży. Następnie list jest czytany w loży, a bracia lub siostry głosują. Jeśli list się spodoba, loża przeprowadza dochodzenie na temat adepta, którego wyniki znowu trafiają pod głosowanie. Jeżeli kandydat przejdzie i tę próbę, jest zapraszany na posiedzenie pod opaską, czyli z zawiązanymi oczami. Bracia i siostry biorą go w krzyżowy ogień pytań, a potem głosują, czy może zostać przyjęty do loży.
– Od decyzji do samej inicjacji mija zwykle rok – mówi Auffret.