Źle się dzieje w państwie polskim
List uczonych przeciwko klerykalizacji państwa
„Władze państwowe powinny ściśle przestrzegać zasady neutralności światopoglądowej państwa, zagwarantowanej w Konstytucji RP. Nie powinny ulegać finansowym, edukacyjnym, legislacyjnym roszczeniom Kościoła rzymskokatolickiego, ani demonstracyjnemu eksponowaniu symboli religijnych w instytucjach publicznych.
Władze publiczne stają się dodatkiem do hierarchów kościelnych, występujących podczas uroczystości państwowych w roli rzeczywistych gospodarzy, gdyż uroczystości te mają głównie charakter religijny. Prowadzi to do degradacji państwa i obniżenia jego prestiżu.
Przedstawiciele Kościoła dopuszczają się działań graniczących z łamaniem prawa lub je faktycznie łamiących, np. w związku z katechezą młodzieży w szkołach publicznych”.
To główne tezy krótkiego listu otwartego piętnastu profesorów różnych dziedzin naukowych. W konkluzji sygnatariusze ostrzegają, że bezczynność organów państwa wobec tych zaszłości ma bardzo negatywny skutek dla spójności społecznej. Postulują, by władze państwowe zaczęły działać i urzeczywistniać zasady ustroju i prawa zapisane w konstytucji i innych ustawach.
Czytam ten list profesorów tak, że apelują oni do państwa polskiego, aby zaczęło być państwem świeckim, a przestało być państwem o znamionach konfesyjnych czy wręcz klerykalnych, to znaczy państwem przede wszystkim katolików, a dopiero w drugiej kolejności (o ile w ogóle) obywateli innych wyznań lub bezwyznaniowych.
Apel wydaje mi się słuszną reakcją na nasilającą się u nas kampanię mainstreamu katolickiego przeciwko świeckości i liberalizmowi. Na wypowiedzi abp. Stanisława Gądeckiego czy byłego wiceministra sprawiedliwości Michała Królikowskiego, podważające właśnie zasady ustrojowe RP jako demokratycznego państwa prawnego, a sugerujące, że pożądany polski model państwa to państwo z uprzywilejowaną pozycją jednego Kościoła – rzymskokatolickiego. Na robienie z dr. Bogdana Chazana męczennika, podczas gdy w istocie nie dopełnił on swych prawnych obowiązków względem pacjentki. Na opisywane w mediach konkretne przykłady katolizacji życia państwowego, samorządowego, społecznego.
Obawiam się jednak, że to będzie kolejny głos wołających na puszczy. Niedawno w podobnym duchu apelował do Platformy Obywatelskiej prof. Wojciech Sadurski. Takich ludzi – liberalnych, ale wspólnotowych, merytorycznych, szanujących i wolność religijną, i wolność krytyki religii – nie ma u nas wielu.
Uderza zwłaszcza milczenie ludzi samego Kościoła instytucjonalnego, tych, z którymi opinia publiczna wiązała pewne nadzieje – że będą kontynuatorami idei ks. Józefa Tischnera i Jerzego Turowicza. Mainstream katolicki bije dziś brawo promotorom „mocnych wartości” i twardej narodowo-prawicowo-katolickiej tożsamości Polaków. Apeli takich jak list piętnastki słuchają ze zrozumieniem tylko podzielający zaniepokojenie jego autorów. Ale przynajmniej dali świadectwo.