Zagrożony, tonący w samotności i rozpasanym hedonizmie świat, w którym co chwila wybuchają gdzieś bomby, najwyraźniej przestał być odbierany jako przyjazny. Może dlatego niektórzy biorą się za kręcenie tak eskapistyczno-dekadenckich filmów jak „W pionie” – naturalistyczno-symbolicznej wizji zakleszczenia; szarady o zakłamanym, niepewnym człowieku, zapędzającym samego siebie w pułapkę, z której nie ma wyjścia. W obrazie Francuza Alaina Guiraudiego („Nieznajomy nad jeziorem”) celebryta, scenarzysta filmowy przeżywający chwile twórczej niemocy, ucieka z wrogiej cywilizacji na wieś, wchodzi w przypadkowe relacje z mieszkańcami wyludnionej prowincji Lozère. Niby mają mu one zagwarantować bezpieczeństwo, związać z rzeczywistością, nadać jakiś sens, a tak naprawdę tylko go od niej oddalają.
W pionie, reż. Alain Guiraudie, prod. Francja, 100 min