Nasze przerażenie nie mieściło się na skali języka, a liczby, przekroczywszy próg grozy, bez względu na to, ile miały zer, brzmiały już tylko abstrakcyjnie” – pisze Goerke, która opuściła Katmandu kilka dni po pierwszych wstrząsach, których ofiarą padło 9 tys. ludzi, by w Warszawie organizować akcję „Przybij piątkę dla Nepalu”. I pisać książkę o miejscu, które stało się jej drugim domem – wyjechała tam po raz pierwszy 30 lat temu, jeszcze zanim dała się poznać jako jedna z najbardziej wyrazistych polskich pisarek. „Tam” to zbiór esejów, retrospektywna, osobista podróż ku źródłom fascynacji Nepalem. A przy okazji specyficzny bedeker, gdyż autorka, nie porzucając ambicji poważnego opisu nepalskiej historii, ekonomii czy geopolityki, nie rezygnuje ze swojego niepowtarzalnego stylu („Nepalczycy siedzą na swoim pięknie jak nagi król na złotym tronie i próbują wiązać koniec z końcem”).
Natasza Goerke, Tam, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2017, s. 152